çiçek

See also: Çiçek and çiçək

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *čeček.

Noun

çiçek

1. flower

---

Turkish

çiçekler

Etymology

From Ottoman Turkish چیچك‎ (çiçek), from Proto-Turkic *čeček. Compare to Azerbaijani çiçək, Tatar чәчәк (çäçäq).

Pronunciation

• IPA^(key): [t͡ʃɪˈt͡ʃɛc]
• Hyphenation: çi‧çek

Noun

çiçek (definite accusative çiçeği, plural çiçekler)

1. flower

   çiçek sulama kabı ― flower watering vessel

2. blossom
3. (pathology) smallpox, variola

Declension

Inflection
Nominative	çiçek
Definite accusative	çiçeği
	Singular	Plural
Nominative	çiçek	çiçekler
Definite accusative	çiçeği	çiçekleri
Dative	çiçeğe	çiçeklere
Locative	çiçekte	çiçeklerde
Ablative	çiçekten	çiçeklerden
Genitive	çiçeğin	çiçeklerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular çiçeğim çiçeklerim 2nd singular çiçeğin çiçeklerin 3rd singular çiçeği çiçekleri 1st plural çiçeğimiz çiçeklerimiz 2nd plural çiçeğiniz çiçekleriniz 3rd plural çiçekleri çiçekleri

Derived terms

• çiçekli (“flowered”, adjective)
• çiçeklik (“flowerbed”)
• çiçeksiz (“flowerless”, adjective)
• çiçekçi (“florist”)
• çiçekçilik (“floristry”)