αδικημένος
Greek
Adjective
αδικημένος • (adikiménos) m (feminine αδικημένη, neuter αδικημένο)
Declension
Declension of αδικημένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδικημένος • | αδικημένη • | αδικημένο • | αδικημένοι • | αδικημένες • | αδικημένα • |
| genitive | αδικημένου • | αδικημένης • | αδικημένου • | αδικημένων • | αδικημένων • | αδικημένων • |
| accusative | αδικημένο • | αδικημένη • | αδικημένο • | αδικημένους • | αδικημένες • | αδικημένα • |
| vocative | αδικημένε • | αδικημένη • | αδικημένο • | αδικημένοι • | αδικημένες • | αδικημένα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδικημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδικημένος, etc.) | |||||
Related terms
- see: αδικώ (adikó, “to wrong”)