ακατάληκτος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek ἀκατάληκτος (akatálēktos).
Adjective[edit]
ακατάληκτος • (akatáliktos) m (feminine ακατάληκτη, neuter ακατάληκτο)
- (grammar) without ending, without termination
Declension[edit]
Declension of ακατάληκτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ακατάληκτος • | ακατάληκτη • | ακατάληκτο • | ακατάληκτοι • | ακατάληκτες • | ακατάληκτα • |
| genitive | ακατάληκτου • | ακατάληκτης • | ακατάληκτου • | ακατάληκτων • | ακατάληκτων • | ακατάληκτων • |
| accusative | ακατάληκτο • | ακατάληκτη • | ακατάληκτο • | ακατάληκτους • | ακατάληκτες • | ακατάληκτα • |
| vocative | ακατάληκτε • | ακατάληκτη • | ακατάληκτο • | ακατάληκτοι • | ακατάληκτες • | ακατάληκτα • |
Synonyms[edit]
Related terms[edit]
- κατάληξη f (katálixi, “ending, result”)