απηρχαιωμένος

See also: ἀπηρχαιωμένος

Greek

Alternative forms

• απαρχαιωμένος (aparchaioménos) (standard Modern Greek)

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀπηρχαιωμένος (apērkhaiōménos), perfect participle of the passive verb ἀπαρχαιόομαι / ἀπαρχαιοῦμαι. And see απαρχαιωμένος (aparchaioménos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pir.çe.oˈme.nos/
• Hyphenation: α‧πηρ‧χαι‧ω‧μέ‧νος

Participle

απηρχαιωμένος • (apirchaioménos) m (feminine απηρχαιωμένη, neuter απηρχαιωμένο)

1. (dated) old form of απαρχαιωμένος (aparchaioménos)

   older spelling: ἀπηρχαιωμένος (apērkhaiōménos)

Declension

Declension of απηρχαιωμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απηρχαιωμένος •	απηρχαιωμένη •	απηρχαιωμένο •	απηρχαιωμένοι •	απηρχαιωμένες •	απηρχαιωμένα •
genitive	απηρχαιωμένου •	απηρχαιωμένης •	απηρχαιωμένου •	απηρχαιωμένων •	απηρχαιωμένων •	απηρχαιωμένων •
accusative	απηρχαιωμένο •	απηρχαιωμένη •	απηρχαιωμένο •	απηρχαιωμένους •	απηρχαιωμένες •	απηρχαιωμένα •
vocative	απηρχαιωμένε •	απηρχαιωμένη •	απηρχαιωμένο •	απηρχαιωμένοι •	απηρχαιωμένες •	απηρχαιωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απηρχαιωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απηρχαιωμένος, etc.)