δίκαιος

Ancient Greek

Etymology

From δῐ́κη (díkē, “custom, right”) +‎ -ῐος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dí.kai̯.os/ → /ˈði.kɛ.os/ → /ˈði.ce.os/

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /dí.kai̯.os/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.kɛ.os/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /ˈði.kɛ.os/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /ˈði.ce.os/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.ce.os/

Adjective

δῐ́καιος • (díkaios) m (feminine δῐκαίᾱ, neuter δῐ́καιον); first/second declension

1. observant of custom, orderly, civilized
2. righteous
3. equal, even, balanced
4. exact, specific
5. lawful, just, right
6. fitting, normal
7. real, genuine

Inflection

First and second declension of δῐ́καιος; δῐκαίᾱ; δῐ́καιον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐ́καιος díkaios	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion		δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō		δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Genitive		δῐκαίου dikaíou	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐκαίου dikaíou		δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin		δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn
Dative		δῐκαίῳ dikaíōi	δῐκαίᾳ dikaíāi	δῐκαίῳ dikaíōi		δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin		δῐκαίοις dikaíois	δῐκαίαις dikaíais	δῐκαίοις dikaíois
Accusative		δῐ́καιον díkaion	δῐκαίᾱν dikaíān	δῐ́καιον díkaion		δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō		δῐκαίους dikaíous	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐ́καιᾰ díkaia
Vocative		δῐ́καιε díkaie	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion		δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō		δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐκαίως dikaíōs				δῐκαιότερος dikaióteros				δῐκαιότᾰτος dikaiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• ἄδικος (ádikos)

Derived terms

• δῐκαιοσύνη (dikaiosúnē)

Descendants

• → Coptic: ⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥ (dikaios)
• Greek: δίκαιος (díkaios, “fair, just”)

References

• δίκαιος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δίκαιος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δίκαιος in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• «δίκαιος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• δίκαιος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• «δίκαιος» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2017)
• δίκαιος in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• “G1342”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • commendable idem, page 147.
  • deserved idem, page 215.
  • due idem, page 255.
  • entitle idem, page 278.
  • equitable idem, page 280.
  • fair idem, page 302.
  • honest idem, page 404.
  • impartial idem, page 419.
  • just idem, page 466.
  • laudable idem, page 478.
  • lawful idem, page 480.
  • merited idem, page 526.
  • moral idem, page 540.
  • right idem, page 714.
  • righteous idem, page 715.
  • unbiassed idem, page 908.
  • unprejudiced idem, page 927.
  • worthy idem, page 991.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek δίκαιος (díkaios, “right, just, honest”)

Adjective

δίκαιος • (díkaios) m (feminine δίκαιη, neuter δίκαιο)

1. just (of a legal process or judgement)
2. equitable, fair

Declension

positive forms of δίκαιος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δίκαιος	δίκαιη	δίκαιο	δίκαιοι	δίκαιες	δίκαια
genitive	δίκαιου	δίκαιης	δίκαιου	δίκαιων	δίκαιων	δίκαιων
accusative	δίκαιο	δίκαιη	δίκαιο	δίκαιους	δίκαιες	δίκαια
vocative	δίκαιε	δίκαιη	δίκαιο	δίκαιοι	δίκαιες	δίκαια
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο δίκαιος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο δίκαιος (o pio díkaios), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότερος	δικαιότερη	δικαιότερο	δικαιότεροι	δικαιότερες	δικαιότερα
genitive	δικαιότερου	δικαιότερης	δικαιότερου	δικαιότερων	δικαιότερων	δικαιότερων
accusative	δικαιότερο	δικαιότερη	δικαιότερο	δικαιότερους	δικαιότερες	δικαιότερα
vocative	δικαιότερε	δικαιότερη	δικαιότερο	δικαιότεροι	δικαιότερες	δικαιότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δικαιότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότατος	δικαιότατη	δικαιότατο	δικαιότατοι	δικαιότατες	δικαιότατα
genitive	δικαιότατου	δικαιότατης	δικαιότατου	δικαιότατων	δικαιότατων	δικαιότατων
accusative	δικαιότατο	δικαιότατη	δικαιότατο	δικαιότατους	δικαιότατες	δικαιότατα
vocative	δικαιότατε	δικαιότατη	δικαιότατο	δικαιότατοι	δικαιότατες	δικαιότατα

Related terms

• ακριβοθυγατέρα (akrivothygatéra, “scrupulously fair”)
• δίκαιο n (díkaio, “law”)
• δίκαια (díkaia, “fairly, justly”)
• δικαίως (dikaíos, “fairly, justly”)
• and see: δίκη f (díki, “trial”)