διπλός

Greek

Etymology

From Ancient Greek διπλοῦς ‎(diploûs).

Adjective

διπλός • ‎(diplós) m ‎(feminine διπλή, neuter διπλό)

1. twofold, double, dual, dual purpose

Declension

positive forms of διπλός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διπλός	διπλή	διπλό	διπλοί	διπλές	διπλά
genitive	διπλού	διπλής	διπλού	διπλών	διπλών	διπλών
accusative	διπλό	διπλή	διπλό	διπλούς	διπλές	διπλά
vocative	διπλέ	διπλή	διπλό	διπλοί	διπλές	διπλά

Related terms

• διπλό n ‎(dipló, “the two - of clubs, hearts, etc”)
• διπλές f pl ‎(diplés, “double-two in backgammon”)
• δυο ‎(dyo, “two”)
• διπλάσιος ‎(diplásios, “two-fold”)

See also

• Greek number and measurement