θεωρέω

Ancient Greek

Etymology

From θεωρός (theōrós) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰe.ɔː.ré.ɔː/ → /θe.oˈre.o/ → /θe.oˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰe.ɔː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰe.oˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θe.oˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θe.oˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θe.oˈre.o/

Verb

θεωρέω • (theōréō)

1. to be sent (as a θεωρός (theōrós)) to consult an oracle
2. to look at, spectate, observe
3. to contemplate, consider (of the mind)
4. (abstract) to speculate, theorize

Inflection

   Present: θεωρέω, θεωρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θεωρέω	θεωρέεις	θεωρέει	θεωρέετον	θεωρέετον	θεωρέομεν	θεωρέετε	θεωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	θεωρέω	θεωρέῃς	θεωρέῃ	θεωρέητον	θεωρέητον	θεωρέωμεν	θεωρέητε	θεωρέωσῐ(ν)
	optative	θεωρέοιμῐ	θεωρέοις	θεωρέοι	θεωρέοιτον	θεωρεοίτην	θεωρέοιμεν	θεωρέοιτε	θεωρέοιεν
	imperative		θεώρεε	θεωρεέτω	θεωρέετον	θεωρεέτων		θεωρέετε	θεωρεόντων
middle/ passive	indicative	θεωρέομαι	θεωρέῃ, θεωρέει	θεωρέεται	θεωρέεσθον	θεωρέεσθον	θεωρεόμεθᾰ	θεωρέεσθε	θεωρέονται
	subjunctive	θεωρέωμαι	θεωρέῃ	θεωρέηται	θεωρέησθον	θεωρέησθον	θεωρεώμεθᾰ	θεωρέησθε	θεωρέωνται
	optative	θεωρεοίμην	θεωρέοιο	θεωρέοιτο	θεωρέοισθον	θεωρεοίσθην	θεωρεοίμεθᾰ	θεωρέοισθε	θεωρέοιντο
	imperative		θεωρέου	θεωρεέσθω	θεωρέεσθον	θεωρεέσθων		θεωρέεσθε	θεωρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θεωρέειν				θεωρέεσθαι
participle	m	θεωρέων				θεωρεόμενος
	f	θεωρέουσᾰ				θεωρεομένη
	n	θεωρέον				θεωρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: θεωρῶ, θεωροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θεωρῶ	θεωρεῖς	θεωρεῖ	θεωρεῖτον	θεωρεῖτον	θεωροῦμεν	θεωρεῖτε	θεωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	θεωρῶ	θεωρῇς	θεωρῇ	θεωρῆτον	θεωρῆτον	θεωρῶμεν	θεωρῆτε	θεωρῶσῐ(ν)
	optative	θεωροίην, θεωροῖμῐ	θεωροίης, θεωροῖς	θεωροίη, θεωροῖ	θεωροῖτον, θεωροίητον	θεωροίτην, θεωροιήτην	θεωροῖμεν, θεωροίημεν	θεωροῖτε, θεωροίητε	θεωροῖεν, θεωροίησᾰν
	imperative		θεώρει	θεωρείτω	θεωρεῖτον	θεωρείτων		θεωρεῖτε	θεωρούντων
middle/ passive	indicative	θεωροῦμαι	θεωρεῖ, θεωρῇ	θεωρεῖται	θεωρεῖσθον	θεωρεῖσθον	θεωρούμεθᾰ	θεωρεῖσθε	θεωροῦνται
	subjunctive	θεωρῶμαι	θεωρῇ	θεωρῆται	θεωρῆσθον	θεωρῆσθον	θεωρώμεθᾰ	θεωρῆσθε	θεωρῶνται
	optative	θεωροίμην	θεωροῖο	θεωροῖτο	θεωροῖσθον	θεωροίσθην	θεωροίμεθᾰ	θεωροῖσθε	θεωροῖντο
	imperative		θεωροῦ	θεωρείσθω	θεωρεῖσθον	θεωρείσθων		θεωρεῖσθε	θεωρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		θεωρεῖν				θεωρεῖσθαι
participle	m	θεωρῶν				θεωρούμενος
	f	θεωροῦσᾰ				θεωρουμένη
	n	θεωροῦν				θεωρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐθεώρεον, ἐθεωρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθεώρεον	ἐθεώρεες	ἐθεώρεε(ν)	ἐθεωρέετον	ἐθεωρεέτην	ἐθεωρέομεν	ἐθεωρέετε	ἐθεώρεον
middle/ passive	indicative	ἐθεωρεόμην	ἐθεωρέου	ἐθεωρέετο	ἐθεωρέεσθον	ἐθεωρεέσθην	ἐθεωρεόμεθᾰ	ἐθεωρέεσθε	ἐθεωρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐθεώρουν, ἐθεωρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθεώρουν	ἐθεώρεις	ἐθεώρει	ἐθεωρεῖτον	ἐθεωρείτην	ἐθεωροῦμεν	ἐθεωρεῖτε	ἐθεώρουν
middle/ passive	indicative	ἐθεωρούμην	ἐθεωροῦ	ἐθεωρεῖτο	ἐθεωρεῖσθον	ἐθεωρείσθην	ἐθεωρούμεθᾰ	ἐθεωρεῖσθε	ἐθεωροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θεωρήσω, θεωρήσομαι, θεωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θεωρήσω	θεωρήσεις	θεωρήσει	θεωρήσετον	θεωρήσετον	θεωρήσομεν	θεωρήσετε	θεωρήσουσῐ(ν)
	optative	θεωρήσοιμῐ	θεωρήσοις	θεωρήσοι	θεωρήσοιτον	θεωρησοίτην	θεωρήσοιμεν	θεωρήσοιτε	θεωρήσοιεν
middle	indicative	θεωρήσομαι	θεωρήσῃ, θεωρήσει	θεωρήσεται	θεωρήσεσθον	θεωρήσεσθον	θεωρησόμεθᾰ	θεωρήσεσθε	θεωρήσονται
	optative	θεωρησοίμην	θεωρήσοιο	θεωρήσοιτο	θεωρήσοισθον	θεωρησοίσθην	θεωρησοίμεθᾰ	θεωρήσοισθε	θεωρήσοιντο
passive	indicative	θεωρηθήσομαι	θεωρηθήσῃ	θεωρηθήσεται	θεωρηθήσεσθον	θεωρηθήσεσθον	θεωρηθησόμεθᾰ	θεωρηθήσεσθε	θεωρηθήσονται
	optative	θεωρηθησοίμην	θεωρηθήσοιο	θεωρηθήσοιτο	θεωρηθήσοισθον	θεωρηθησοίσθην	θεωρηθησοίμεθᾰ	θεωρηθήσοισθε	θεωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θεωρήσειν			θεωρήσεσθαι		θεωρηθήσεσθαι
participle	m	θεωρήσων			θεωρησόμενος		θεωρηθησόμενος
	f	θεωρήσουσᾰ			θεωρησομένη		θεωρηθησομένη
	n	θεωρῆσον			θεωρησόμενον		θεωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐθεώρησᾰ, ἐθεωρησᾰ́μην, ἐθεωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθεώρησᾰ	ἐθεώρησᾰς	ἐθεώρησε(ν)	ἐθεωρήσᾰτον	ἐθεωρησᾰ́την	ἐθεωρήσᾰμεν	ἐθεωρήσᾰτε	ἐθεώρησᾰν
	subjunctive	θεωρήσω	θεωρήσῃς	θεωρήσῃ	θεωρήσητον	θεωρήσητον	θεωρήσωμεν	θεωρήσητε	θεωρήσωσῐ(ν)
	optative	θεωρήσαιμῐ	θεωρήσειᾰς, θεωρήσαις	θεωρήσειε(ν), θεωρήσαι	θεωρήσαιτον	θεωρησαίτην	θεωρήσαιμεν	θεωρήσαιτε	θεωρήσειᾰν, θεωρήσαιεν
	imperative		θεώρησον	θεωρησᾰ́τω	θεωρήσᾰτον	θεωρησᾰ́των		θεωρήσᾰτε	θεωρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθεωρησᾰ́μην	ἐθεωρήσω	ἐθεωρήσᾰτο	ἐθεωρήσᾰσθον	ἐθεωρησᾰ́σθην	ἐθεωρησᾰ́μεθᾰ	ἐθεωρήσᾰσθε	ἐθεωρήσᾰντο
	subjunctive	θεωρήσωμαι	θεωρήσῃ	θεωρήσηται	θεωρήσησθον	θεωρήσησθον	θεωρησώμεθᾰ	θεωρήσησθε	θεωρήσωνται
	optative	θεωρησαίμην	θεωρήσαιο	θεωρήσαιτο	θεωρήσαισθον	θεωρησαίσθην	θεωρησαίμεθᾰ	θεωρήσαισθε	θεωρήσαιντο
	imperative		θεώρησαι	θεωρησᾰ́σθω	θεωρήσᾰσθον	θεωρησᾰ́σθων		θεωρήσᾰσθε	θεωρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθεωρήθην	ἐθεωρήθης	ἐθεωρήθη	ἐθεωρήθητον	ἐθεωρηθήτην	ἐθεωρήθημεν	ἐθεωρήθητε	ἐθεωρήθησᾰν
	subjunctive	θεωρηθῶ	θεωρηθῇς	θεωρηθῇ	θεωρηθῆτον	θεωρηθῆτον	θεωρηθῶμεν	θεωρηθῆτε	θεωρηθῶσῐ(ν)
	optative	θεωρηθείην	θεωρηθείης	θεωρηθείη	θεωρηθεῖτον, θεωρηθείητον	θεωρηθείτην, θεωρηθειήτην	θεωρηθεῖμεν, θεωρηθείημεν	θεωρηθεῖτε, θεωρηθείητε	θεωρηθεῖεν, θεωρηθείησᾰν
	imperative		θεωρήθητῐ	θεωρηθήτω	θεωρήθητον	θεωρηθήτων		θεωρήθητε	θεωρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θεωρῆσαι			θεωρήσᾰσθαι		θεωρηθῆναι
participle	m	θεωρήσᾱς			θεωρησᾰ́μενος		θεωρηθείς
	f	θεωρήσᾱσᾰ			θεωρησᾰμένη		θεωρηθεῖσᾰ
	n	θεωρῆσᾰν			θεωρησᾰ́μενον		θεωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τεθεώρηκᾰ, τεθεώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεθεώρηκᾰ	τεθεώρηκᾰς	τεθεώρηκε(ν)	τεθεωρήκᾰτον	τεθεωρήκᾰτον	τεθεωρήκᾰμεν	τεθεωρήκᾰτε	τεθεωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθεωρήκω	τεθεωρήκῃς	τεθεωρήκῃ	τεθεωρήκητον	τεθεωρήκητον	τεθεωρήκωμεν	τεθεωρήκητε	τεθεωρήκωσῐ(ν)
	optative	τεθεωρήκοιμῐ, τεθεωρηκοίην	τεθεωρήκοις, τεθεωρηκοίης	τεθεωρήκοι, τεθεωρηκοίη	τεθεωρήκοιτον	τεθεωρηκοίτην	τεθεωρήκοιμεν	τεθεωρήκοιτε	τεθεωρήκοιεν
	imperative		τεθεώρηκε	τεθεωρηκέτω	τεθεωρήκετον	τεθεωρηκέτων		τεθεωρήκετε	τεθεωρηκόντων
middle/ passive	indicative	τεθεώρημαι	τεθεώρησαι	τεθεώρηται	τεθεώρησθον	τεθεώρησθον	τεθεωρήμεθᾰ	τεθεώρησθε	τεθεώρηνται
	subjunctive	τεθεωρημένος ὦ	τεθεωρημένος ᾖς	τεθεωρημένος ᾖ	τεθεωρημένω ἦτον	τεθεωρημένω ἦτον	τεθεωρημένοι ὦμεν	τεθεωρημένοι ἦτε	τεθεωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθεωρημένος εἴην	τεθεωρημένος εἴης	τεθεωρημένος εἴη	τεθεωρημένω εἴητον/εἶτον	τεθεωρημένω εἰήτην/εἴτην	τεθεωρημένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθεωρημένοι εἴητε/εἶτε	τεθεωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τεθεώρησο	τεθεωρήσθω	τεθεώρησθον	τεθεωρήσθων		τεθεώρησθε	τεθεωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθεωρηκέναι				τεθεωρῆσθαι
participle	m	τεθεωρηκώς				τεθεωρημένος
	f	τεθεωρηκυῖᾰ				τεθεωρημένη
	n	τεθεωρηκός				τεθεωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτεθεωρήκειν, ἐτεθεωρήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεθεωρήκειν, ἐτεθεωρήκη	ἐτεθεωρήκεις, ἐτεθεωρήκης	ἐτεθεωρήκει(ν)	ἐτεθεωρήκετον	ἐτεθεωρηκέτην	ἐτεθεωρήκεμεν	ἐτεθεωρήκετε	ἐτεθεωρήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτεθεωρήμην	ἐτεθεώρησο	ἐτεθεώρητο	ἐτεθεώρησθον	ἐτεθεωρήσθην	ἐτεθεωρήμεθᾰ	ἐτεθεώρησθε	ἐτεθεώρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναθεωρέω (anatheōréō)
• ἀποθεωρέω (apotheōréō)
• διαθεωρέω (diatheōréō)
• ἐνθεωρέω (entheōréō)
• ἐπιθεωρέω (epitheōréō)
• θεώρημα (theṓrēma)
• θεώρησις (theṓrēsis)
• θεωρητικός (theōrētikós)
• θεωρητός (theōrētós)
• καταθεωρέω (katatheōréō)
• παραθεωρέω (paratheōréō)
• περιθεωρέω (peritheōréō)
• προαποθεωρέω (proapotheōréō)
• προεπιθεωρέω (proepitheōréō)
• προθεωρέω (protheōréō)
• προσθεωρέω (prostheōréō)
• συνεπιθεωρέω (sunepitheōréō)
• συνθεωρέω (suntheōréō)
• ὑποθεωρέω (hupotheōréō)

Further reading

• “θεωρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θεωρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θεωρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G2334 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible