Jump to content

ναύτης

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

    From ναῦς (naûs, ship) +‎ -της (-tēs, masculine agentive suffix).

    Pronunciation

    [edit]
     

    Noun

    [edit]

    ναύτης (naútēsm (genitive ναύτου); first declension (Epic, Attic)

    1. sailor, seaman
      Synonym: ναυτῐ́λος (nautĭ́los)
    2. companion at sea

    Inflection

    [edit]

    Synonyms

    [edit]

    Derived terms

    [edit]

    Descendants

    [edit]

    References

    [edit]

    Greek

    [edit]

    Etymology

    [edit]

    From Ancient Greek ναύτης (naútēs).

    Pronunciation

    [edit]
    • IPA(key): /ˈna.ftis/
    • Hyphenation: ναύ‧της

    Noun

    [edit]

    ναύτης (náftism (plural ναύτες)

    1. sailor

    Declension

    [edit]
    Declension of ναύτης
    singular plural
    nominative ναύτης (náftis) ναύτες (náftes)
    genitive ναύτη (náfti) ναυτών (naftón)
    accusative ναύτη (náfti) ναύτες (náftes)
    vocative ναύτη (náfti) ναύτες (náftes)

    Synonyms

    [edit]
    [edit]

    Further reading

    [edit]