παράλυσις

Ancient Greek

Etymology

From παραλύω (paralúō) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rá.ly.sis/ → /paˈra.ly.sis/ → /paˈra.li.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.ly.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.ly.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.ly.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.ly.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.li.sis/

Noun

παράλυσις • (parálusis) f (genitive παραλύσεως); third declension

1. paralysis

Inflection

Third declension of ἡ πᾰρᾰ́λῠσῐς; τῆς πᾰρᾰλῠ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πᾰρᾰ́λῠσῐς hē parálusis	τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei	αἱ πᾰρᾰλῠ́σεις hai paralúseis
Genitive	τῆς πᾰρᾰλῠ́σεως tês paralúseōs	τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin	τῶν πᾰρᾰλῠ́σεων tôn paralúseōn
Dative	τῇ πᾰρᾰλῠ́σει têi paralúsei	τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin	ταῖς πᾰρᾰλῠ́σεσῐ(ν) taîs paralúsesi(n)
Accusative	τὴν πᾰρᾰ́λῠσῐν tḕn parálusin	τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei	τᾱ̀ς πᾰρᾰλῠ́σεις tā̀s paralúseis
Vocative	πᾰρᾰ́λῠσῐ parálusi	πᾰρᾰλῠ́σει paralúsei	πᾰρᾰλῠ́σεις paralúseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: paralysis
• Greek: παράλυση (parálysi)

References

• παράλυσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παράλυσις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παράλυσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette