πεμπτός

See also: πέμπτος

Ancient Greek

Etymology

From πέμπω (pémpō, “I send”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pemp.tós/ → /pempˈtos/ → /pembˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pemp.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pempˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pempˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pempˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pembˈtos/

Adjective

πεμπτός • (pemptós) m (feminine πεμπτή, neuter πεμπτόν); first/second declension

1. sent
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.86

Declension

First and second declension of πεμπτός; πεμπτή; πεμπτόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεμπτός pemptós	πεμπτή pemptḗ	πεμπτόν pemptón		πεμπτώ pemptṓ	πεμπτᾱ́ pemptā́	πεμπτώ pemptṓ		πεμπτοί pemptoí	πεμπταί pemptaí	πεμπτᾰ́ pemptá
Genitive		πεμπτοῦ pemptoû	πεμπτῆς pemptês	πεμπτοῦ pemptoû		πεμπτοῖν pemptoîn	πεμπταῖν pemptaîn	πεμπτοῖν pemptoîn		πεμπτῶν pemptôn	πεμπτῶν pemptôn	πεμπτῶν pemptôn
Dative		πεμπτῷ pemptôi	πεμπτῇ pemptêi	πεμπτῷ pemptôi		πεμπτοῖν pemptoîn	πεμπταῖν pemptaîn	πεμπτοῖν pemptoîn		πεμπτοῖς pemptoîs	πεμπταῖς pemptaîs	πεμπτοῖς pemptoîs
Accusative		πεμπτόν pemptón	πεμπτήν pemptḗn	πεμπτόν pemptón		πεμπτώ pemptṓ	πεμπτᾱ́ pemptā́	πεμπτώ pemptṓ		πεμπτούς pemptoús	πεμπτᾱ́ς pemptā́s	πεμπτᾰ́ pemptá
Vocative		πεμπτέ pempté	πεμπτή pemptḗ	πεμπτόν pemptón		πεμπτώ pemptṓ	πεμπτᾱ́ pemptā́	πεμπτώ pemptṓ		πεμπτοί pemptoí	πεμπταί pemptaí	πεμπτᾰ́ pemptá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεμπτῶς pemptôs				πεμπτότερος pemptóteros				πεμπτότᾰτος pemptótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πεμπτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πεμπτός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πεμπτός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette