πλάνης

§Ancient Greek

§Alternative forms

• πλανήτης (planḗtēs)
• πλανάτας (planátas) (Doric)

§Etymology

From πλανάω (planáō, “I wander”).

§Pronunciation

 

• IPA: /plá.nɛːs/ → /ˈpla.nis/ → /ˈpla.nis/

• 5th BC Attic: IPA: /plá.nɛːs/
• 1st BC Egyptian: IPA: /ˈpla.nes/
• 4th AD Koine: IPA: /ˈpla.nis/
• 10th AD Byzantine: IPA: /ˈpla.nis/
• 15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈpla.nis/

§Noun

πλάνης • (plánēs) (genitive πλάνητος) m, third declension

1. wanderer, roamer, vagabond
2. planet
3. fever which comes in irregular fits

§Inflection

Third declension of πλάνης, πλάνητος

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	πλάνης	πλάνητε	πλάνητες
Genitive	πλάνητος	πλανήτοιν	πλανήτων
Dative	πλάνητῐ	πλανήτοιν	πλάνησῐ(ν)
Accusative	πλάνητᾰ	πλάνητε	πλάνητᾰς
Vocative	πλάνη	πλάνητε	πλάνητες

§Synonyms

• (planet): πλάνης ἀστήρ (plánēs astḗr)

§Descendants

• Greek: πλανήτης m (planítis, “planet”)

§References

• πλάνης in A Greek–English Lexicon by Liddell & Scott, Clarendon Press, Oxford, 1940

---

§Greek

§Noun

πλάνης • (plánis) f

1. Genitive singular form of πλάνη (pláni).