πλάνης

Ancient Greek

Alternative forms

• πλανήτης (planḗtēs)
• πλανάτας (planátas) (Doric)

Etymology

From πλανάω (planáō, “I wander”).

Pronunciation

• (5th BC Attic): IPA: /plánɛ͜ɛs/

• (1st BC Egyptian): IPA: /pláneːs/

• (4th AD Koine): IPA: /plánis/

• (10th AD Byzantine): IPA: /plánis/

• (15th AD Constantinopolitan): IPA: /plánis/

Noun

πλάνης • (plánēs) (genitive πλάνητος) m, third declension

1. wanderer, roamer, vagabond
2. planet
3. fever which comes in irregular fits

Inflection

Third declension of πλάνης, πλάνητος

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	πλάνης	πλάνητε	πλάνητες
Genitive	πλάνητος	πλανήτοιν	πλανήτων
Dative	πλάνητῐ	πλανήτοιν	πλάνησῐ(ν)
Accusative	πλάνητᾰ	πλάνητε	πλάνητᾰς
Vocative	πλάνη	πλάνητε	πλάνητες

Synonyms

• (planet): πλάνης ἀστήρ (plánēs astḗr)

Descendants

• Greek: πλανήτης m (planítis, “planet”)

References

• LSJ

---

Greek

Noun

πλάνης • (plánis) f

1. Genitive singular form of  πλάνη (pláni).