ποιέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ποιϝέω (Doric)

Etymology

The Doric ποιϝέω (poiweō) probably reflects an earlier form. Possibly derived form a noun *ποιϝός (poiwos). Also perhaps from Proto-Indo-European *kʷey- (“pile, stow, to gather”). Possible cognates include Sanskrit चिनोति (cinóti) and Old Church Slavonic чинити (činiti).

Pronunciation

• (5th BC Attic): IPA: /po͜ɪ.é.ɔ͜ɔ/

• (1st BC Egyptian): IPA: /pyːɛ́oː/

• (4th AD Koine): IPA: /pyéo/

• (10th AD Byzantine): IPA: /pyéo/

• (15th AD Constantinopolitan): IPA: /piéo/

Verb

ποιέω • (poieō) future: ποιήσω aorist: ἐποίησα perfect: πεποίηκα perfect m/p: πεποίημαι aorist passive: ἐποιήθην

1. I make, produce, create
2. I bring about, cause
3. I make it so, make it my own
4. I do

Inflection

    Present: ποιῶ, ποιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ποιῶ	ποιεῖς	ποιεῖ	ποιεῖτον	ποιεῖτον	ποιοῦμεν	ποιεῖτε	ποιοῦσι(ν)
	subjunctive	ποιῶ	ποιῇς	ποιῇ	ποιῆτον	ποιῆτον	ποιῶμεν	ποιῆτε	ποιῶσι(ν)
	optative	ποιοίην/ ποιοῖμι	ποιοίης/ ποιοῖς	ποιοίη/ ποιοῖ	ποιοίητον/ ποιοῖτον	ποιοιήτην/ ποιοίτην	ποιοίημεν/ ποιοῖμεν	ποιοίητε/ ποιοῖτε	ποιοίησαν/ ποιοῖεν
	imperative		ποίει	ποιείτω	ποιεῖτον	ποιείτων		ποιεῖτε	ποιούντων
middle/ passive	indicative	ποιοῦμαι	ποιῇ/ ποιεῖ	ποιεῖται	ποιεῖσθον	ποιεῖσθον	ποιούμεθα	ποιεῖσθε	ποιοῦνται
	subjunctive	ποιῶμαι	ποιῇ	ποιῆται	ποιῆσθον	ποιῆσθον	ποιώμεθα	ποιῆσθε	ποιῶνται
	optative	ποιοίμην	ποιοῖο	ποιοῖτο	ποιοῖσθον	ποιοίσθην	ποιοίμεθα	ποιοῖσθε	ποιοῖντο
	imperative		ποιοῦ	ποιείσθω	ποιεῖσθον	ποιείσθων		ποιεῖσθε	ποιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ποιεῖν				ποιεῖσθαι
participle		ποιῶν , ποιοῦσα , ποιοῦν				ποιούμενος , ποιουμένη , ποιούμενον

    Present: ποιέω, ποιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ποιέω	ποιέεις	ποιέει	ποιέετον	ποιέετον	ποιέομεν	ποιέετε	ποιέουσι(ν)
	subjunctive	ποιέω	ποιέῃς	ποιέῃ	ποιέητον	ποιέητον	ποιέωμεν	ποιέητε	ποιέωσι(ν)
	optative	ποιέοιμι	ποιέοις	ποιέοι	ποιέοιτον	ποιεοίτην	ποιέοιμεν	ποιέοιτε	ποιέοιεν
	imperative		ποίεε	ποιεέτω	ποιεετον	ποιεέτων		ποιεετε	ποιεόντων
middle/ passive	indicative	ποιέομαι	ποιέει/ ποιέῃ	ποιέεται	ποιέεσθον	ποιέεσθον	ποιεόμεθα	ποιέεσθε	ποιέονται
	subjunctive	ποιέωμαι	ποιέῃ	ποιέηται	ποιέησθον	ποιέησθον	ποιεώμεθα	ποιέησθε	ποιέωνται
	optative	ποιεοίμην	ποιέοιο	ποιέοιτο	ποιέοισθον	ποιεοίσθην	ποιεοίμεθα	ποιέοισθε	ποιέοιντο
	imperative		ποιέου	ποιεέσθω	ποιέεσθον	ποιεέσθων		ποιέεσθε	ποιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ποιέειν				ποιέεσθαι
participle		ποιέων , ποιέουσα , ποίεον				ποιεόμενος , ποιεομένη , ποιεόμενον

    Imperfect: ἐποίουν, ἐποιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐποίουν	ἐποίεις	ἐποίει	ἐποιεῖτον	ἐποιείτην	ἐποιοῦμεν	ἐποιεῖτε	ἐποίουν
middle/ passive		ἐποιούμην	ἐποιοῦ	ἐποιεῖτο	ἐποιεῖσθον	ἐποιείσθην	ἐποιούμεθα	ἐποιεῖσθε	ἐποιοῦντο

    Imperfect: ἐποίεον, ἐποιεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐποίεον	ἐποίεες	ἐποίεε	ἐποιέετον	ἐποιεέτην	ἐποιέομεν	ἐποιέετε	ἐποίεον
middle/ passive		ἐποιεόμην	ἐποιέου	ἐποιέετο	ἐποιέεσθον	ἐποιεέσθην	ἐποιεόμεθα	ἐποιέεσθε	ἐποιέοντο

    Future: ποιήσω, ποιήσομαι, ποιηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ποιήσω	ποιήσεις	ποιήσει	ποιήσετον	ποιήσετον	ποιήσομεν	ποιήσετε	ποιήσουσι(ν)
	optative	ποιήσοιμι	ποιήσοις	ποιήσοι	ποιήσοιτον	ποιησοίτην	ποιήσοιμεν	ποιήσοιτε	ποιήσοιεν
middle	indicative	ποιήσομαι	ποιήσει/ ποιήσῃ	ποιήσεται	ποιήσεσθον	ποιήσεσθον	ποιησόμεθα	ποιήσεσθε	ποιήσονται
	optative	ποιησοίμην	ποιήσοιο	ποιήσοιτο	ποιήσοισθον	ποιησοίσθην	ποιησοίμεθα	ποιήσοισθε	ποιήσοιντο
passive	indicative	ποιηθήσομαι	ποιηθήσει/ ποιηθήσῃ	ποιηθήσεται	ποιηθήσεσθον	ποιηθήσεσθον	ποιηθησόμεθα	ποιηθήσεσθε	ποιηθήσονται
	optative	ποιηθησοίμην	ποιηθήσοιο	ποιηθήσοιτο	ποιηθήσοισθον	ποιηθησοίσθην	ποιηθησοίμεθα	ποιηθήσοισθε	ποιηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ποιήσειν			ποιήσεσθαι		ποιηθήσεσθαι
participle		ποιήσων , ποιήσουσα , ποιῆσον			ποιησόμενος , ποιησομένη , ποιησόμενον		ποιηθησόμενος , ποιηθησομένη , ποιηθησόμενον

    Aorist: ἐποίησα, ἐποιησάμην, ἐποιήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐποίησα	ἐποίησας	ἐποίησε	ἐποιήσατον	ἐποιησάτην	ἐποιήσαμεν	ἐποιήσατε	ἐποίησαν
	subjunctive	ποιήσω	ποιήσῃς	ποιήσῃ	ποιήσητον	ποιήσητον	ποιήσωμεν	ποιήσητε	ποιήσωσι(ν)
	optative	ποιήσαιμι	ποιήσαις/ ποιήσειας	ποιήσαι/ ποιήσειε	ποιήσαιτον	ποιησαίτην	ποιήσαιμεν	ποιήσαιτε	ποιήσαιεν/ ποιήσειαν
	imperative		ποίησον	ποιησάτω	ποιήσατον	ποιησάτων		ποιήσατε	ποιησάντων
middle	indicative	ἐποιησάμην	ἐποιήσω	ἐποιήσατο	ἐποιήσασθον	ἐποιησάσθην	ἐποιησάμεθα	ἐποιήσασθε	ἐποιήσαντο
	subjunctive	ποιήσωμαι	ποιήσῃ	ποιήσηται	ποιήσησθον	ποιήσησθον	ποιησώμεθα	ποιήσησθε	ποιήσωνται
	optative	ποιησαίμην	ποιήσαιο	ποιήσαιτο	ποιήσαισθον	ποιησαίσθην	ποιησαίμεθα	ποιήσαισθε	ποιήσαιντο
	imperative		ποίησαι	ποιησάσθω	ποιήσασθον	ποιησάσθων		ποιήσασθε	ποιησάσθων
passive	indicative	ἐποιήθην	ἐποιήθης	ἐποιήθη	ἐποιήθητον	ἐποιηθήτην	ἐποιήθημεν	ἐποιήθητε	ἐποιήθησαν
	subjunctive	ποιηθῶ	ποιηθῇς	ποιηθῇ	ποιηθῆτον	ποιηθῆτον	ποιηθῶμεν	ποιηθῆτε	ποιηθῶσι(ν)
	optative	ποιηθείην	ποιηθείης	ποιηθείη	ποιηθεῖτον/ ποιηθείητον	ποιηθείτην/ ποιηθειήτην	ποιηθεῖμεν/ ποιηθείημεν	ποιηθεῖτε/ ποιηθείητε	ποιηθεῖεν/ ποιηθείησαν
	imperative		{{{PC2S}}}	ποιηθήτω	ποιήθητον	ποιηθήτων		ποιήθητε	ποιηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ποίησαι			ποιήσασθαι		ποιηθῆναι
participle	m	ποιήσας			ποιησάμενος		ποιηθείς
	f	ποιήσασα			ποιησαμένη		ποιηθεῖσα
	n	ποίησαν			ποιησάμενον		ποιηθέν

    Perfect: πεποίηκα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεποίηκα	πεποίηκας	πεποίηκε	πεποιήκατον	πεποιήκατον	πεποιήκαμεν	πεποιήκατε	πεποιήκασι(ν)
	subjunctive	πεποιηκὼς ὦ/ πεποιήκω	πεποιηκὼς ᾖς/ πεποιήκῃς	πεποιηκὼς ᾖ/ πεποιήκῃ	πεποιηκότε ἦτον/ πεποιήκητον	πεποιηκότε ἦτον/ πεποιήκητον	πεποιηκότες ὦμεν/ πεποιήκωμεν	πεποιηκότες ἦτε/ πεποιήκητε	πεποιηκότες ὦσι(ν)/ πεποιήκωσι(ν)
	optative	πεποιηκὼς εἴην/ πεποιήκοιμι/ πεποιηκοίην	πεποιηκὼς εἴης/ πεποιήκοις/ πεποιηκοίης	πεποιηκὼς εἴη/ πεποιήκοι/ πεποιηκοίη	πεποιηκότε εἴητον/ πεποιηκότε εἶτον/ πεποιήκοιτον	πεποιηκὀτε εἰήτην/ πεποιηκότε εἴτην/ πεποιηκοίτην	πεποιηκότες εἴημεν/ πεποιηκότες εἶμεν/ πεποιήκοιμεν	πεποιηκότες εἴητε/ πεποιηκότες εἶτε/ πεποιήκοιτε	πεποιηκότες εἴησαν/ πεποιηκότε εἶεν/ πεποιήκοιεν
	imperative		πεποιηκὼς ἴσθι	πεποιηκὼς ἔστω	πεποιηκότε ἔστον	πεποιηκότε ἔστων		πεποιηκότες ἔστε	πεποιηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	πεποίημαι	πεποίησαι	πεποίηται	πεποίησθον	πεποίησθον	πεποιήμεθα	πεποίησθε	πεποίηνται
	subjunctive	πεποιημένος ὦ	πεποιημένος ᾖς	πεποιημένος ᾖ	πεποιημένω ἦτον	πεποιημένω ἦτον	πεποιημένοι ὦμεν	πεποιημένοι ἦτε	πεποιημένοι ὦσι
	optative	πεποιημένος εἴην	πεποιημένος εἴης	πεποιημένος εἴη	πεποιημένοι εἴητον/ πεποιημένοι εἶτον	πεποιημένω εἰήτην/ πεποιημένω εἴτην	πεποιημένοι εἴημεν/ πεποιημένοι εἶμεν	πεποιημένοι εἴητε/ πεποιημένοι εἶτε	πεποιημένοι εἴησαν/ πεποιημένοι εἶεν
	imperative		πεποίησο	πεποιήσθω	πεποίησθον	πεποιήσθων		πεποίησθε	πεποιήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεποιηκέναι				πεποιήσθαι
participle		πεποιηκώς , πεποιηκυῖα , πεποιηκός				πεποιημένος , πεποιημένη , πεποιημένον

    Pluperfect: πεποιήκειν/πεποιήκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεποιήκειν/ πεποιήκη	πεποιήκεις/ πεποιήκης	πεποιήκει(ν)	πεποιήκετον	πεποιηκέτην	πεποιήκεμεν	πεποιήκετε	πεποιήκεσαν
middle/ passive		πεποιήμην	πεποίησο	πεποίητο	πεποίησθον	πεποιήσθην	πεποιήμεθα	πεποίησθε	πεποίηντο

Derived terms

• ποίησις "poiesis"
• ποίημα "work, poem"
• ποιητής "maker, workman, author, poet"
• ποιητικός "productive, poetical"

See also

• πράσσω

References

• ποιέω in A Greek–English Lexicon by Liddell & Scott, Clarendon Press, Oxford, 1940
• BDAG
• Strong’s concordance number: G4160
• [1]