προπυνθάνομαι

Ancient Greek

FWOTD – 10 December 2020

Etymology

προ- (pro-, before) +‎ πυνθάνομαι (punthánomai, “to inquire, find out”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pyn.tʰá.no.mai̯/ → /pro.pynˈθa.no.mɛ/ → /pro.pinˈθa.no.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pyn.tʰá.no.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pynˈtʰa.no.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.pynˈθa.no.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.pynˈθa.no.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.pinˈθa.no.me/

Verb

προπῠνθᾰ́νομαι • (propunthánomai)

1. to find out beforehand
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.42.3:

     Κορίνθιοι δὲ προπυθόμενοι ἐξ Ἄργους ὅτι ἡ στρατιὰ ἥξει τῶν Ἀθηναίων, ἐκ πλείονος ἐβοήθησαν ἐς Ἰσθμὸν

     Korínthioi dè proputhómenoi ex Árgous hóti hē stratià hḗxei tôn Athēnaíōn, ek pleíonos eboḗthēsan es Isthmòn

     The Corinthians, having heard beforehand from Argos that the army of the Athenians was going to arrive, rallied in great numbers to the Isthmus

2. to learn by inquiring before
3. to hear beforehand

Usage notes

More commonly used in the aorist and perfect than the present or imperfect, since the action of "finding out before" is usually finished by the time of speaking.

Inflection

   Present: προπῠνθᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προπῠνθᾰ́νομαι	προπῠνθᾰ́νῃ, προπῠνθᾰ́νει	προπῠνθᾰ́νεται	προπῠνθᾰ́νεσθον	προπῠνθᾰ́νεσθον	προπῠνθᾰνόμεθᾰ	προπῠνθᾰ́νεσθε	προπῠνθᾰ́νονται
	subjunctive	προπῠνθᾰ́νωμαι	προπῠνθᾰ́νῃ	προπῠνθᾰ́νηται	προπῠνθᾰ́νησθον	προπῠνθᾰ́νησθον	προπῠνθᾰνώμεθᾰ	προπῠνθᾰ́νησθε	προπῠνθᾰ́νωνται
	optative	προπῠνθᾰνοίμην	προπῠνθᾰ́νοιο	προπῠνθᾰ́νοιτο	προπῠνθᾰ́νοισθον	προπῠνθᾰνοίσθην	προπῠνθᾰνοίμεθᾰ	προπῠνθᾰ́νοισθε	προπῠνθᾰ́νοιντο
	imperative		προπῠνθᾰ́νου	προπῠνθᾰνέσθω	προπῠνθᾰ́νεσθον	προπῠνθᾰνέσθων		προπῠνθᾰ́νεσθε	προπῠνθᾰνέσθων
						middle/passive
infinitive						προπῠνθᾰ́νεσθαι
participle	m					προπῠνθᾰνόμενος
	f					προπῠνθᾰνομένη
	n					προπῠνθᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προεπῠνθᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προεπῠνθᾰνόμην	προεπῠνθᾰ́νου	προεπῠνθᾰ́νετο	προεπῠνθᾰ́νεσθον	προεπῠνθᾰνέσθην	προεπῠνθᾰνόμεθᾰ	προεπῠνθᾰ́νεσθε	προεπῠνθᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προπεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προπεύσομαι	προπεύσῃ, προπεύσει	προπεύσεται	προπεύσεσθον	προπεύσεσθον	προπευσόμεθᾰ	προπεύσεσθε	προπεύσονται
	optative	προπευσοίμην	προπεύσοιο	προπεύσοιτο	προπεύσοισθον	προπευσοίσθην	προπευσοίμεθᾰ	προπεύσοισθε	προπεύσοιντο
					middle
infinitive					προπεύσεσθαι
participle	m				προπευσόμενος
	f				προπευσομένη
	n				προπευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προπευσέομαι (Doric, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προπευσέομαι	προπευσῇ	προπευσεῖται	προπευσεῖσθον	προπευσεῖσθον	προπευσεόμεθᾰ	προπευσεῖσθε	προπευσέονται
	optative	προπευσεοίμᾱν	προπευσέοιο	προπευσέοιτο	προπευσέοισθον	προπευσεοίσθᾱν	προπευσεοίμεθᾰ	προπευσέοισθε	προπευσέοιντο
					middle
infinitive					προπευσεῖσθαι
participle	m				προπευσεόμενος
	f				προπευσεομένᾱ
	n				προπευσεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προεπῠθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προεπῠθόμην	προεπῠ́θου	προεπῠ́θετο	προεπῠ́θεσθον	προεπῠθέσθην	προεπῠθόμεθᾰ	προεπῠ́θεσθε	προεπῠ́θοντο
	subjunctive	προπῠ́θωμαι	προπῠ́θῃ	προπῠ́θηται	προπῠ́θησθον	προπῠ́θησθον	προπῠθώμεθᾰ	προπῠ́θησθε	προπῠ́θωνται
	optative	προπῠθοίμην	προπῠ́θοιο	προπῠ́θοιτο	προπῠ́θοισθον	προπῠθοίσθην	προπῠθοίμεθᾰ	προπῠ́θοισθε	προπῠ́θοιντο
	imperative		προπῠθοῦ	προπῠθέσθω	προπῠ́θεσθον	προπῠθέσθων		προπῠ́θεσθε	προπῠθέσθων
					middle
infinitive					προπῠθέσθαι
participle	m				προπῠθόμενος
	f				προπῠθομένη
	n				προπῠθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προπέπῠσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προπέπῠσμαι	προπέπῠσαι	προπέπῠσται	προπέπῠσθον	προπέπῠσθον	προπεπῠ́σμεθᾰ	προπέπῠσθε	προπεπῠ́θᾰται
	subjunctive	προπεπῠσμένος ὦ	προπεπῠσμένος ᾖς	προπεπῠσμένος ᾖ	προπεπῠσμένω ἦτον	προπεπῠσμένω ἦτον	προπεπῠσμένοι ὦμεν	προπεπῠσμένοι ἦτε	προπεπῠσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προπεπῠσμένος εἴην	προπεπῠσμένος εἴης	προπεπῠσμένος εἴη	προπεπῠσμένω εἴητον/εἶτον	προπεπῠσμένω εἰήτην/εἴτην	προπεπῠσμένοι εἴημεν/εἶμεν	προπεπῠσμένοι εἴητε/εἶτε	προπεπῠσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προπέπῠσο	προπεπῠ́σθω	προπέπῠσθον	προπεπῠ́σθων		προπέπῠσθε	προπεπῠ́σθων
						middle/passive
infinitive						προπεπῠ́σθαι
participle	m					προπεπῠσμένος
	f					προπεπῠσμένη
	n					προπεπῠσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. 3rd pl. ind. in classical Attic prose is usually periphrastic προπεπῠσμένοι εἰσί(ν) (propepusménoi eisí(n)).

References

• “προπυνθάνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προπυνθάνομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers