προσκόπτω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek προσκόπτω. By surface analysis, προσ- (“toward”) +‎ κόπτω (“cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾoˈsko.pto/
• Hyphenation: προ‧σκό‧πτω
• Old Hyphenation: προσ‧κό‧πτω

Verb

προσκόπτω • (proskópto) (past προσέκοψα, passive —)

1. (intransitive, + σε (se)) stumble, meet with difficulties

   Η προσπάθειά μου προσέκοψε στην άρνησή του.

   I prospátheiá mou prosékopse stin árnisí tou.

   My effort stumbled upon his denial.

Conjugation

προσκόπτω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	προσκόπτω	προσκόψω
2 sg	προσκόπτεις	προσκόψεις
3 sg	προσκόπτει	προσκόψει
1 pl	προσκόπτουμε, [‑ομε]	προσκόψουμε, [‑ομε]
2 pl	προσκόπτετε	προσκόψετε
3 pl	προσκόπτουν[ε]	προσκόψουν[ε]
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	προσέκοπτα	προσέκοψα
2 sg	προσέκοπτες	προσέκοψες
3 sg	προσέκοπτε	προσέκοψε
1 pl	προσκόπταμε	προσκόψαμε
2 pl	προσκόπτατε	προσκόψατε
3 pl	προσέκοπταν, [προσκόπταν(ε)]	προσέκοψαν, [προσκόψαν(ε)]
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα προσκόπτω ➤	θα προσκόψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα προσκόπτεις, …	θα προσκόψεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … προσκόψει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … προσκόψει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … προσκόψει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πρόσκοπτε	πρόσκοψε
2 pl	προσκόπτετε	προσκόψτε
Other forms
Active present participle ➤	προσκόπτοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας προσκόψει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	προσκόψει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• προσκρούω (proskroúo)
• κολλάω (kolláo) (informal)

Related terms

• πρόσκομμα n (próskomma, “hindrance, obstacle”)

• and see: κόπτω (kópto, “cut”)