πρωτοστάτης

Ancient Greek

FWOTD – 19 February 2014

Etymology

From πρωτο- (prōto-, “first”) + ἵστημι (hístēmi, “to stand”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prɔː.tos.tá.tɛːs/ → /pro.tosˈta.tis/ → /pro.tosˈta.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔː.tos.tá.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.tosˈta.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.tosˈta.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.tosˈta.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.tosˈta.tis/

Noun

πρωτοστᾰ́της • (prōtostátēs) m (genitive πρωτοστᾰ́του); first declension

1. one who stands first, especially the first man on the right of the line; right-hand man
   1. (in the plural) the front-rank men
   2. the lochagos
   3. man in the uneven rows in a lochos, as opposed to the epistates
2. (figurative) the chief or leader of a party

Inflection

First declension of ὁ πρωτοστᾰ́της; τοῦ πρωτοστᾰ́του (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρωτοστᾰ́της ho prōtostátēs	τὼ πρωτοστᾰ́τᾱ tṑ prōtostátā	οἱ πρωτοστᾰ́ται hoi prōtostátai
Genitive	τοῦ πρωτοστᾰ́του toû prōtostátou	τοῖν πρωτοστᾰ́ταιν toîn prōtostátain	τῶν πρωτοστᾰτῶν tôn prōtostatôn
Dative	τῷ πρωτοστᾰ́τῃ tôi prōtostátēi	τοῖν πρωτοστᾰ́ταιν toîn prōtostátain	τοῖς πρωτοστᾰ́ταις toîs prōtostátais
Accusative	τὸν πρωτοστᾰ́την tòn prōtostátēn	τὼ πρωτοστᾰ́τᾱ tṑ prōtostátā	τοὺς πρωτοστᾰ́τᾱς toùs prōtostátās
Vocative	πρωτοστᾰ́τᾰ prōtostáta	πρωτοστᾰ́τᾱ prōtostátā	πρωτοστᾰ́ται prōtostátai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πρωτοστάτης m (protostátis, “ringleader”)

See also

• ἐπιστάτης (epistátēs)
• λοχαγός (lokhagós)
• λόχος (lókhos)

Further reading

• “πρωτοστάτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πρωτοστάτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πρωτοστάτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4414 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek πρωτοστάτης (prōtostátēs, “man on the right-hand side of a rank”).

Noun

πρωτοστάτης • (protostátis) m (plural πρωτοστάτες)

1. ringleader, prime mover

Declension

declension of πρωτοστάτης

case     \     number	singular	plural
nominative	πρωτοστάτης •	πρωτοστάτες •
genitive	πρωτοστάτη •	πρωτοστατών •
accusative	πρωτοστάτη •	πρωτοστάτες •
vocative	πρωτοστάτη •	πρωτοστάτες •

Related terms

• πρωτοστατώ (protostató, “to play a leading part”)

Further reading

• πρωτοστάτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el