υπήκοος

Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek ὑπήκοος (hupḗkoos, “listening to someone more important, obeying”), from ὑπό (hupó, “under”) + ἀκοή (akoḗ, “listening”).

Noun

υπήκοος • (ypíkoos) m or f (plural υπήκοοι)

1. citizen (of a country)
2. subject (of a monarch)

Declension

Declension of υπήκοος

	singular	plural
nominative	υπήκοος •	υπήκοοι •
genitive	υπηκόου •	υπηκόων •
accusative	υπήκοο •	υπηκόους •
vocative	υπήκοε •	υπήκοοι •

Related terms

• υπηκοότητα f (ypikoótita, “citizenship”)