φαντάζω

Ancient Greek

Etymology

From φᾰντός (phăntós, “visible”) +‎ -ᾰ́ζω (-ắzō), verbal adjective of φαίνω (phaínō, “I cause to appear, bring to light”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰan.táz.dɔː/ → /ɸanˈta.zo/ → /fanˈda.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰan.táz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰanˈta.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸanˈta.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fanˈta.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fanˈda.zo/

Verb

φᾰντᾰ́ζω • (phăntắzō)

1. to show; to make visible
2. (mediopassive) to place before one's mind, to picture to oneself, to imagine
3. (passive voice) to become visible, appear
   1. to be heard
   2. to be terrified by visions or phantasms

Inflection

   Present: φᾰντᾰ́ζω, φᾰντᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰντᾰ́ζω	φᾰντᾰ́ζεις	φᾰντᾰ́ζει	φᾰντᾰ́ζετον	φᾰντᾰ́ζετον	φᾰντᾰ́ζομεν	φᾰντᾰ́ζετε	φᾰντᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	φᾰντᾰ́ζω	φᾰντᾰ́ζῃς	φᾰντᾰ́ζῃ	φᾰντᾰ́ζητον	φᾰντᾰ́ζητον	φᾰντᾰ́ζωμεν	φᾰντᾰ́ζητε	φᾰντᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	φᾰντᾰ́ζοιμῐ	φᾰντᾰ́ζοις	φᾰντᾰ́ζοι	φᾰντᾰ́ζοιτον	φᾰντᾰζοίτην	φᾰντᾰ́ζοιμεν	φᾰντᾰ́ζοιτε	φᾰντᾰ́ζοιεν
	imperative		φᾰ́ντᾰζε	φᾰντᾰζέτω	φᾰντᾰ́ζετον	φᾰντᾰζέτων		φᾰντᾰ́ζετε	φᾰντᾰζόντων
middle/ passive	indicative	φᾰντᾰ́ζομαι	φᾰντᾰ́ζῃ, φᾰντᾰ́ζει	φᾰντᾰ́ζεται	φᾰντᾰ́ζεσθον	φᾰντᾰ́ζεσθον	φᾰντᾰζόμεθᾰ	φᾰντᾰ́ζεσθε	φᾰντᾰ́ζονται
	subjunctive	φᾰντᾰ́ζωμαι	φᾰντᾰ́ζῃ	φᾰντᾰ́ζηται	φᾰντᾰ́ζησθον	φᾰντᾰ́ζησθον	φᾰντᾰζώμεθᾰ	φᾰντᾰ́ζησθε	φᾰντᾰ́ζωνται
	optative	φᾰντᾰζοίμην	φᾰντᾰ́ζοιο	φᾰντᾰ́ζοιτο	φᾰντᾰ́ζοισθον	φᾰντᾰζοίσθην	φᾰντᾰζοίμεθᾰ	φᾰντᾰ́ζοισθε	φᾰντᾰ́ζοιντο
	imperative		φᾰντᾰ́ζου	φᾰντᾰζέσθω	φᾰντᾰ́ζεσθον	φᾰντᾰζέσθων		φᾰντᾰ́ζεσθε	φᾰντᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φᾰντᾰ́ζειν				φᾰντᾰ́ζεσθαι
participle	m	φᾰντᾰ́ζων				φᾰντᾰζόμενος
	f	φᾰντᾰ́ζουσᾰ				φᾰντᾰζομένη
	n	φᾰντᾰ́ζον				φᾰντᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφᾰ́ντᾰζον, ἐφᾰντᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφᾰ́ντᾰζον	ἐφᾰ́ντᾰζες	ἐφᾰ́ντᾰζε(ν)	ἐφᾰντᾰ́ζετον	ἐφᾰντᾰζέτην	ἐφᾰντᾰ́ζομεν	ἐφᾰντᾰ́ζετε	ἐφᾰ́ντᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐφᾰντᾰζόμην	ἐφᾰντᾰ́ζου	ἐφᾰντᾰ́ζετο	ἐφᾰντᾰ́ζεσθον	ἐφᾰντᾰζέσθην	ἐφᾰντᾰζόμεθᾰ	ἐφᾰντᾰ́ζεσθε	ἐφᾰντᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φᾰντᾰ́σω, φᾰντᾰ́σομαι, φᾰντᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰντᾰ́σω	φᾰντᾰ́σεις	φᾰντᾰ́σει	φᾰντᾰ́σετον	φᾰντᾰ́σετον	φᾰντᾰ́σομεν	φᾰντᾰ́σετε	φᾰντᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	φᾰντᾰ́σοιμῐ	φᾰντᾰ́σοις	φᾰντᾰ́σοι	φᾰντᾰ́σοιτον	φᾰντᾰσοίτην	φᾰντᾰ́σοιμεν	φᾰντᾰ́σοιτε	φᾰντᾰ́σοιεν
middle	indicative	φᾰντᾰ́σομαι	φᾰντᾰ́σῃ, φᾰντᾰ́σει	φᾰντᾰ́σεται	φᾰντᾰ́σεσθον	φᾰντᾰ́σεσθον	φᾰντᾰσόμεθᾰ	φᾰντᾰ́σεσθε	φᾰντᾰ́σονται
	optative	φᾰντᾰσοίμην	φᾰντᾰ́σοιο	φᾰντᾰ́σοιτο	φᾰντᾰ́σοισθον	φᾰντᾰσοίσθην	φᾰντᾰσοίμεθᾰ	φᾰντᾰ́σοισθε	φᾰντᾰ́σοιντο
passive	indicative	φᾰντᾰσθήσομαι	φᾰντᾰσθήσῃ	φᾰντᾰσθήσεται	φᾰντᾰσθήσεσθον	φᾰντᾰσθήσεσθον	φᾰντᾰσθησόμεθᾰ	φᾰντᾰσθήσεσθε	φᾰντᾰσθήσονται
	optative	φᾰντᾰσθησοίμην	φᾰντᾰσθήσοιο	φᾰντᾰσθήσοιτο	φᾰντᾰσθήσοισθον	φᾰντᾰσθησοίσθην	φᾰντᾰσθησοίμεθᾰ	φᾰντᾰσθήσοισθε	φᾰντᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φᾰντᾰ́σειν			φᾰντᾰ́σεσθαι		φᾰντᾰσθήσεσθαι
participle	m	φᾰντᾰ́σων			φᾰντᾰσόμενος		φᾰντᾰσθησόμενος
	f	φᾰντᾰ́σουσᾰ			φᾰντᾰσομένη		φᾰντᾰσθησομένη
	n	φᾰντᾰ́σον			φᾰντᾰσόμενον		φᾰντᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφᾰ́ντᾰσᾰ, ἐφᾰντᾰσᾰ́μην, ἐφᾰντᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφᾰ́ντᾰσᾰ	ἐφᾰ́ντᾰσᾰς	ἐφᾰ́ντᾰσε(ν)	ἐφᾰντᾰ́σᾰτον	ἐφᾰντᾰσᾰ́την	ἐφᾰντᾰ́σᾰμεν	ἐφᾰντᾰ́σᾰτε	ἐφᾰ́ντᾰσᾰν
	subjunctive	φᾰντᾰ́σω	φᾰντᾰ́σῃς	φᾰντᾰ́σῃ	φᾰντᾰ́σητον	φᾰντᾰ́σητον	φᾰντᾰ́σωμεν	φᾰντᾰ́σητε	φᾰντᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	φᾰντᾰ́σαιμῐ	φᾰντᾰ́σειᾰς, φᾰντᾰ́σαις	φᾰντᾰ́σειε(ν), φᾰντᾰ́σαι	φᾰντᾰ́σαιτον	φᾰντᾰσαίτην	φᾰντᾰ́σαιμεν	φᾰντᾰ́σαιτε	φᾰντᾰ́σειᾰν, φᾰντᾰ́σαιεν
	imperative		φᾰ́ντᾰσον	φᾰντᾰσᾰ́τω	φᾰντᾰ́σᾰτον	φᾰντᾰσᾰ́των		φᾰντᾰ́σᾰτε	φᾰντᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφᾰντᾰσᾰ́μην	ἐφᾰντᾰ́σω	ἐφᾰντᾰ́σᾰτο	ἐφᾰντᾰ́σᾰσθον	ἐφᾰντᾰσᾰ́σθην	ἐφᾰντᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐφᾰντᾰ́σᾰσθε	ἐφᾰντᾰ́σᾰντο
	subjunctive	φᾰντᾰ́σωμαι	φᾰντᾰ́σῃ	φᾰντᾰ́σηται	φᾰντᾰ́σησθον	φᾰντᾰ́σησθον	φᾰντᾰσώμεθᾰ	φᾰντᾰ́σησθε	φᾰντᾰ́σωνται
	optative	φᾰντᾰσαίμην	φᾰντᾰ́σαιο	φᾰντᾰ́σαιτο	φᾰντᾰ́σαισθον	φᾰντᾰσαίσθην	φᾰντᾰσαίμεθᾰ	φᾰντᾰ́σαισθε	φᾰντᾰ́σαιντο
	imperative		φᾰ́ντᾰσαι	φᾰντᾰσᾰ́σθω	φᾰντᾰ́σᾰσθον	φᾰντᾰσᾰ́σθων		φᾰντᾰ́σᾰσθε	φᾰντᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφᾰντᾰ́σθην	ἐφᾰντᾰ́σθης	ἐφᾰντᾰ́σθη	ἐφᾰντᾰ́σθητον	ἐφᾰντᾰσθήτην	ἐφᾰντᾰ́σθημεν	ἐφᾰντᾰ́σθητε	ἐφᾰντᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	φᾰντᾰσθῶ	φᾰντᾰσθῇς	φᾰντᾰσθῇ	φᾰντᾰσθῆτον	φᾰντᾰσθῆτον	φᾰντᾰσθῶμεν	φᾰντᾰσθῆτε	φᾰντᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	φᾰντᾰσθείην	φᾰντᾰσθείης	φᾰντᾰσθείη	φᾰντᾰσθεῖτον, φᾰντᾰσθείητον	φᾰντᾰσθείτην, φᾰντᾰσθειήτην	φᾰντᾰσθεῖμεν, φᾰντᾰσθείημεν	φᾰντᾰσθεῖτε, φᾰντᾰσθείητε	φᾰντᾰσθεῖεν, φᾰντᾰσθείησᾰν
	imperative		φᾰντᾰ́σθητῐ	φᾰντᾰσθήτω	φᾰντᾰ́σθητον	φᾰντᾰσθήτων		φᾰντᾰ́σθητε	φᾰντᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φᾰντᾰ́σαι			φᾰντᾰ́σᾰσθαι		φᾰντᾰσθῆναι
participle	m	φᾰντᾰ́σᾱς			φᾰντᾰσᾰ́μενος		φᾰντᾰσθείς
	f	φᾰντᾰ́σᾱσᾰ			φᾰντᾰσᾰμένη		φᾰντᾰσθεῖσᾰ
	n	φᾰντᾰ́σᾰν			φᾰντᾰσᾰ́μενον		φᾰντᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐφᾰ́ντᾰκᾰ, ἐφᾰ́ντᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφᾰ́ντᾰκᾰ	ἐφᾰ́ντᾰκᾰς	ἐφᾰ́ντᾰκε(ν)	ἐφᾰντᾰ́κᾰτον	ἐφᾰντᾰ́κᾰτον	ἐφᾰντᾰ́κᾰμεν	ἐφᾰντᾰ́κᾰτε	ἐφᾰντᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφᾰντᾰ́κω	ἐφᾰντᾰ́κῃς	ἐφᾰντᾰ́κῃ	ἐφᾰντᾰ́κητον	ἐφᾰντᾰ́κητον	ἐφᾰντᾰ́κωμεν	ἐφᾰντᾰ́κητε	ἐφᾰντᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐφᾰντᾰ́κοιμῐ, ἐφᾰντᾰκοίην	ἐφᾰντᾰ́κοις, ἐφᾰντᾰκοίης	ἐφᾰντᾰ́κοι, ἐφᾰντᾰκοίη	ἐφᾰντᾰ́κοιτον	ἐφᾰντᾰκοίτην	ἐφᾰντᾰ́κοιμεν	ἐφᾰντᾰ́κοιτε	ἐφᾰντᾰ́κοιεν
	imperative		ἐφᾰ́ντᾰκε	ἐφᾰντᾰκέτω	ἐφᾰντᾰ́κετον	ἐφᾰντᾰκέτων		ἐφᾰντᾰ́κετε	ἐφᾰντᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφᾰ́ντᾰσμαι	ἐφᾰ́ντᾰσαι	ἐφᾰ́ντᾰσται	ἐφᾰ́ντᾰσθον	ἐφᾰ́ντᾰσθον	ἐφᾰντᾰ́σμεθᾰ	ἐφᾰ́ντᾰσθε	ἐφᾰντᾰ́δᾰται
	subjunctive	ἐφᾰντᾰσμένος ὦ	ἐφᾰντᾰσμένος ᾖς	ἐφᾰντᾰσμένος ᾖ	ἐφᾰντᾰσμένω ἦτον	ἐφᾰντᾰσμένω ἦτον	ἐφᾰντᾰσμένοι ὦμεν	ἐφᾰντᾰσμένοι ἦτε	ἐφᾰντᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφᾰντᾰσμένος εἴην	ἐφᾰντᾰσμένος εἴης	ἐφᾰντᾰσμένος εἴη	ἐφᾰντᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἐφᾰντᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐφᾰντᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφᾰντᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐφᾰντᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐφᾰ́ντᾰσο	ἐφᾰντᾰ́σθω	ἐφᾰ́ντᾰσθον	ἐφᾰντᾰ́σθων		ἐφᾰ́ντᾰσθε	ἐφᾰντᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφᾰντᾰκέναι				ἐφᾰντᾰ́σθαι
participle	m	ἐφᾰντᾰκώς				ἐφᾰντᾰσμένος
	f	ἐφᾰντᾰκυῖᾰ				ἐφᾰντᾰσμένη
	n	ἐφᾰντᾰκός				ἐφᾰντᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐφᾰντᾰ́κειν, ἐφᾰντᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφᾰντᾰ́κειν, ἐφᾰντᾰ́κη	ἐφᾰντᾰ́κεις, ἐφᾰντᾰ́κης	ἐφᾰντᾰ́κει(ν)	ἐφᾰντᾰ́κετον	ἐφᾰντᾰκέτην	ἐφᾰντᾰ́κεμεν	ἐφᾰντᾰ́κετε	ἐφᾰντᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐφᾰντᾰ́σμην	ἐφᾰ́ντᾰσο	ἐφᾰ́ντᾰστο	ἐφᾰ́ντᾰσθον	ἐφᾰντᾰ́σθην	ἐφᾰντᾰ́σμεθᾰ	ἐφᾰ́ντᾰσθε	ἐφᾰντᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• φᾰντᾰσῐ́ᾱ (phăntăsĭ́ā)
• φᾰντᾰσῐᾰ́ζομαι (phăntăsĭắzomai)
• φᾰντᾰσῐᾰστής (phăntăsĭăstḗs)
• φᾰντᾰσῐᾰστῐκός (phăntăsĭăstĭkós)
• φᾰντᾰσῐοκοπέω (phăntăsĭokopéō)
• φᾰντᾰσῐοκόπος (phăntăsĭokópos)
• φᾰντᾰσῐοπλήκτως (phăntăsĭoplḗktōs)
• φᾰντᾰσῐόω (phăntăsĭóō)
• φᾰ́ντᾰσῐς (phắntăsĭs)
• φᾰντᾰσῐώδης (phăntăsĭṓdēs)
• φᾰ́ντᾰσμᾰ (phắntăsmă)
• φᾰντᾰσμᾰ́τῐον (phăntăsmắtĭon)
• φᾰντᾰσμός (phăntăsmós)
• φᾰντᾰστής (phăntăstḗs)
• φᾰντᾰστῐκός (phăntăstĭkós)
• φᾰντᾰστός (phăntăstós)

Compounds:

• ἐκφᾰντᾰ́ζομαι (ekphăntắzomai, “form in imagination”)
• κᾰτᾰφᾰντᾰ́ζομαι (kătăphăntắzomai, “to be like someone”)
• προφᾰντᾰσῐόομαι (prophăntăsĭóomai, “to be already enabled to conceive”)
• συμπερῐφᾰντᾰ́ζομαι (sumperĭphăntắzomai, “form conceptions of also”)

Related terms

• ἀφᾰντᾰσίαστος (aphăntăsíastos)
• ἀφᾰντᾰσίωτος (aphăntăsíōtos)
• ἀφάντᾰστος (aphántăstos)
• ἄφᾰντος (áphăntos)
• ἀφᾰντόω (aphăntóō)
• ἱεροφᾰντέω (hierophăntéō)
• σῡκοφᾰντέω (sūkophăntéō)
• -φάντης (-phántēs)
• -φᾰντος (-phăntos)
• φαντός (phantós)

and see φαίνω (phaínō)

Descendants

• Greek: φαντάζω (fantázo), φαντάζομαι (fantázomai)

Further reading

• “φαντάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φαντάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5324 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• “phantasm”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.

Greek

Etymology

From Ancient Greek φᾰντᾰ́ζω (phăntắzō, “make visible”). Passive voice, from the ancient middle voice φᾰντᾰ́ζομαι (phăntắzomai, “imagine”).

Pronunciation

• IPA^(key): /fanˈda.zo/
• Hyphenation: φα‧ντά‧ζω

Verb

φαντάζω • (fantázo) (past φάνταξα, passive φαντάζομαι) (the passive, with different sense)

1. (informal): give the impression. +accusative or + σαν (san, “like”)
   1. to seem, to look like

      Μπροστά σ’ αυτό, όλα φαντάζουν ασήμαντα.

      Brostá s’ aftó, óla fantázoun asímanta.

      Compared to that, everything seems trivial.

   2. to make a sensation as, stand out

      Όταν μπήκε στην αίθουσα, φάνταζε σαν σταρ του κινηματογράφου με τη χρυσή τουαλέτα της.

      Ótan bíke stin aíthousa, fántaze san star tou kinimatográfou me ti chrysí toualéta tis.

      When she entered the room, she looked like a movie star in her gold gown.

2. (informal, intransitive) to impress, to catch the eye

   Μου φάνταξε το κόκκινο φουστάνι, και το αγόρασα.

   Mou fántaxe to kókkino foustáni, kai to agórasa.

   The red dress caught my eye, and I bought it.

Conjugation

φαντάζω   φαντάζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	φαντάζω	φαντάξω1	φαντάζομαι	φανταστώ (φαντασθώ)2
2 sg	φαντάζεις	φαντάξεις	φαντάζεσαι	φανταστείς
3 sg	φαντάζει	φαντάξει	φαντάζεται	φανταστεί
1 pl	φαντάζουμε, [‑ομε]	φαντάξουμε, [‑ομε]	φανταζόμαστε	φανταστούμε
2 pl	φαντάζετε	φαντάξετε	φαντάζεστε, φανταζόσαστε	φανταστείτε
3 pl	φαντάζουν(ε)	φαντάξουν(ε)	φαντάζονται	φανταστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	φάνταζα	φάνταξα1	φανταζόμουν(α)	φαντάστηκα (φαντάσθηκα)2
2 sg	φάνταζες	φάνταξες	φανταζόσουν(α)	φαντάστηκες
3 sg	φάνταζε	φάνταξε	φανταζόταν(ε)	φαντάστηκε
1 pl	φαντάζαμε	φαντάξαμε	φανταζόμασταν, (‑όμαστε)	φανταστήκαμε
2 pl	φαντάζατε	φαντάξατε	φανταζόσασταν, (‑όσαστε)	φανταστήκατε
3 pl	φάνταζαν, φαντάζαν(ε)	φάνταξαν, φαντάξαν(ε)	φαντάζονταν, (φανταζόντουσαν)	φαντάστηκαν, φανταστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα φαντάζω ➤	θα φαντάξω ➤	θα φαντάζομαι ➤	θα φανταστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα φαντάζεις, …	θα φαντάξεις, …	θα φαντάζεσαι, …	θα φανταστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … φαντάξει   —		έχω, έχεις, … φανταστεί   είμαι, είσαι, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … φαντάξει   —		είχα, είχες, … φανταστεί   ήμουν, ήσουν, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … φαντάξει   —		θα έχω, θα έχεις, … φανταστεί   θα είμαι, θα είσαι, … φαντασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	φάνταζε	φάνταξε	—	φαντάσου
2 pl	φαντάζετε	φαντάξτε	φαντάζεστε	φανταστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	φαντάζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας φαντάξει ➤		φαντασμένος, ‑η, ‑ο (φανταγμένος, ‑η, ‑ο) ➤
Nonfinite form➤	φαντάξει1		φανταστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Forms with -ξ- are colloquial.  2. Passive forms with -σθ- (instead of -στ-) are dated formal, sometimes used ironically.  • The two voices have different meaning. Active: "stand out; give the impression". Passive: "imagine, assume". And the participle means "conceited".  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αφάνταστος (afántastos, “unimaginable”)
• ευφάνταστος (effántastos, “imaginative”)
• μεγαλοφάνταστος (megalofántastos, “imaginative of grand things”)
• -φανής (-fanís)
• φαντάζομαι (fantázomai, “to imagine”)
• φαντασία f (fantasía, “imagination”) (and related words)
• φαντασιοκοπώ (fantasiokopó, “to fantasise”) (and related words)
• φαντασιώνω (fantasióno, “to fantasise”) (and related words)
• φάντασμα n (fántasma, “ghost, phantasm, phantom”)
• φαντασμαγορία f (fantasmagoría, “phantasmagoria”)
• φαντασμαγορικός (fantasmagorikós, “phantasmagoric”)
• φαντασμένος (fantasménos, “conceited”, participle), φανταγμένος (fantagménos) (colloquial)
• φανταστικός (fantastikós, “imaginary; fantastic”)
• φανταχτερός (fantachterós, “flamboyant”)
• φαντεζί (fantezí, “of fantaisie style”)
• φαντεζίστας m (fantezístas, “fantaisiste”)

Other:

• εκκωφαντικός (ekkofantikós, “deafening”)
• εκφαντικός (ekfantikós, “revealing”)
• ιεροφάντης m (ierofántis, “hierophant”)
• ξεφάντωμα n (xefántoma, “revelry”)
• ξεφαντώνω (xefantóno, “revel, feast”)
• ξεφάντωση f (xefántosi, “revelry”)
• πρωτόφαντος (protófantos, “unprecedented, novel”)
• συκοφάντης m (sykofántis, “calumniator”)
• συκοφαντία f (sykofantía, “calumniation”)
• συκοφαντικός (sykofantikós, “calumniatory”)
• συκοφαντώ (sykofantó, “calumniatε”)
• φαντομάς m (fantomás, “criminal continuously escaping arrest”)

Not related:

• τροφαντός (trofantós, “plump”)
• φαντάρος (fantáros, “soldier, sweat, Tommy”)
• φάντης n (fántis, “(card games): jack”)