χείμαρρος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Koine Greek χείμαρρος (kheímarrhos), from the Ancient Greek adjective χειμάρρους (kheimárrhous), from χεῖμα (kheîma, “winter”) + ῥέω (rhéō, “to flow”).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]χείμαρρος • (cheímarros) m (plural χείμαρροι)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | χείμαρρος (cheímarros) | χείμαρροι (cheímarroi) |
| genitive | χείμαρρου (cheímarrou) χειμάρρου (cheimárrou) |
χείμαρρων (cheímarron) χειμάρρων (cheimárron) |
| accusative | χείμαρρο (cheímarro) | χείμαρρους (cheímarrous) χειμάρρους (cheimárrous) |
| vocative | χείμαρρε (cheímarre) | χείμαρροι (cheímarroi) |
Second forms are formal.
- The types χειμάρρου, χειμάρρων, χειμάρρους are of Koine Greek also used in Modern Greek
* The types χείμαρρου, χείμαρρων, χείμαρρους are in use in Modern Greek only.
Further reading
[edit]- χείμαρρος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
χείμαρρος on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
