Jump to content

حرب

From Wiktionary, the free dictionary
See also: ح ر ب

Arabic

[edit]
Root
ح ر ب (ḥ r b)
12 terms

Etymology 1

[edit]

From Proto-Semitic *x̣arb-. Cognate with Biblical Hebrew חֶרֶב (ḥɛ́rɛḇ, sword).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

حَرِبَ (ḥariba) I (non-past يَحْرَبُ (yaḥrabu), verbal noun حَرَب (ḥarab))

  1. to be enraged, to be furious, to be angry
Conjugation
[edit]
Conjugation of حَرِبَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun حَرَب)
verbal noun
الْمَصْدَر
حَرَب
ḥarab
active participle
اِسْم الْفَاعِل
حَرِب
ḥarib
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَرِبْتُ
ḥaribtu
حَرِبْتَ
ḥaribta
حَرِبَ
ḥariba
حَرِبْتُمَا
ḥaribtumā
حَرِبَا
ḥaribā
حَرِبْنَا
ḥaribnā
حَرِبْتُمْ
ḥaribtum
حَرِبُوا
ḥaribū
f حَرِبْتِ
ḥaribti
حَرِبَتْ
ḥaribat
حَرِبَتَا
ḥaribatā
حَرِبْتُنَّ
ḥaribtunna
حَرِبْنَ
ḥaribna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَحْرَبُ
ʔaḥrabu
تَحْرَبُ
taḥrabu
يَحْرَبُ
yaḥrabu
تَحْرَبَانِ
taḥrabāni
يَحْرَبَانِ
yaḥrabāni
نَحْرَبُ
naḥrabu
تَحْرَبُونَ
taḥrabūna
يَحْرَبُونَ
yaḥrabūna
f تَحْرَبِينَ
taḥrabīna
تَحْرَبُ
taḥrabu
تَحْرَبَانِ
taḥrabāni
تَحْرَبْنَ
taḥrabna
يَحْرَبْنَ
yaḥrabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَحْرَبَ
ʔaḥraba
تَحْرَبَ
taḥraba
يَحْرَبَ
yaḥraba
تَحْرَبَا
taḥrabā
يَحْرَبَا
yaḥrabā
نَحْرَبَ
naḥraba
تَحْرَبُوا
taḥrabū
يَحْرَبُوا
yaḥrabū
f تَحْرَبِي
taḥrabī
تَحْرَبَ
taḥraba
تَحْرَبَا
taḥrabā
تَحْرَبْنَ
taḥrabna
يَحْرَبْنَ
yaḥrabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَحْرَبْ
ʔaḥrab
تَحْرَبْ
taḥrab
يَحْرَبْ
yaḥrab
تَحْرَبَا
taḥrabā
يَحْرَبَا
yaḥrabā
نَحْرَبْ
naḥrab
تَحْرَبُوا
taḥrabū
يَحْرَبُوا
yaḥrabū
f تَحْرَبِي
taḥrabī
تَحْرَبْ
taḥrab
تَحْرَبَا
taḥrabā
تَحْرَبْنَ
taḥrabna
يَحْرَبْنَ
yaḥrabna
imperative
الْأَمْر
m اِحْرَبْ
iḥrab
اِحْرَبَا
iḥrabā
اِحْرَبُوا
iḥrabū
f اِحْرَبِي
iḥrabī
اِحْرَبْنَ
iḥrabna

Etymology 2

[edit]

From Proto-Semitic *x̣arb-. Feminine because it meant a tool in Proto-Semitic, namely a blade.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

حَرْب (ḥarbf (plural حُرُوب (ḥurūb)) (countable and uncountable)

  1. war
    Antonyms: سِلْم (silm), سَلَام (salām)
    تَتْرُكُ ٱلْحُرُوبُ أَثَرًا طَوِيلَ ٱلْأَمَدِ عَلَى ٱلْمُجْتَمَعَاتِ ٱلْمُتَضَرِّرَةِ.
    tatruku l-ḥurūbu ʔaṯaran ṭawīla l-ʔamadi ʕalā l-mujtamaʕāti l-mutaḍarrirati.
    Wars leave a long-lasting impact on affected communities.
  2. warfare
Declension
[edit]
Declension of noun حَرْب (ḥarb)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal حَرْب
ḥarb
الْحَرْب
al-ḥarb
حَرْب
ḥarb
nominative حَرْبٌ
ḥarbun
الْحَرْبُ
al-ḥarbu
حَرْبُ
ḥarbu
accusative حَرْبًا
ḥarban
الْحَرْبَ
al-ḥarba
حَرْبَ
ḥarba
genitive حَرْبٍ
ḥarbin
الْحَرْبِ
al-ḥarbi
حَرْبِ
ḥarbi
dual indefinite definite construct
informal حَرْبَيْن
ḥarbayn
الْحَرْبَيْن
al-ḥarbayn
حَرْبَيْ
ḥarbay
nominative حَرْبَانِ
ḥarbāni
الْحَرْبَانِ
al-ḥarbāni
حَرْبَا
ḥarbā
accusative حَرْبَيْنِ
ḥarbayni
الْحَرْبَيْنِ
al-ḥarbayni
حَرْبَيْ
ḥarbay
genitive حَرْبَيْنِ
ḥarbayni
الْحَرْبَيْنِ
al-ḥarbayni
حَرْبَيْ
ḥarbay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal حُرُوب
ḥurūb
الْحُرُوب
al-ḥurūb
حُرُوب
ḥurūb
nominative حُرُوبٌ
ḥurūbun
الْحُرُوبُ
al-ḥurūbu
حُرُوبُ
ḥurūbu
accusative حُرُوبًا
ḥurūban
الْحُرُوبَ
al-ḥurūba
حُرُوبَ
ḥurūba
genitive حُرُوبٍ
ḥurūbin
الْحُرُوبِ
al-ḥurūbi
حُرُوبِ
ḥurūbi
Derived terms
[edit]
Descendants
[edit]
  • Maltese: ħarb
  • Armenian: հարբ (harb), հարբ ու զարբ (harb u zarb, threat)
  • Azerbaijani: hərb
  • Persian: حرب (harb)
  • Harari: ሓርቢ (ḥarbi)
  • Sebat Bet Gurage: ሓርቭ (arəḇ)
  • Swahili: harubu
  • Tigre: ሓርብ (ḥarəb)
  • Ottoman Turkish: حرب (harb)

Etymology 3

[edit]

Noun

[edit]

حَرَب (ḥarabm

  1. verbal noun of حَرِبَ (ḥariba) (form I)
  2. (Can we verify(+) this sense?) rage
Declension
[edit]
Declension of noun حَرَب (ḥarab)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal حَرَب
ḥarab
الْحَرَب
al-ḥarab
حَرَب
ḥarab
nominative حَرَبٌ
ḥarabun
الْحَرَبُ
al-ḥarabu
حَرَبُ
ḥarabu
accusative حَرَبًا
ḥaraban
الْحَرَبَ
al-ḥaraba
حَرَبَ
ḥaraba
genitive حَرَبٍ
ḥarabin
الْحَرَبِ
al-ḥarabi
حَرَبِ
ḥarabi

Ottoman Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic حَرْب (ḥarb).

Noun

[edit]

حرب (harb)

  1. war
    • 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk[1], page 5:
      ملت و مملكتی حرب عمومی‌یه سوق ایدنلر ، كندی حیاتلری اندیشه‌سنه دوشه‌رك ، مملكتدن فرار ایتمشلر.
      Millet ve memleketi harb-i umumiye sevk edenler, kendi hayatları endişesine düşerek, memleketten firar etmişler.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. battle

Descendants

[edit]

References

[edit]

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic حَرْب (ḥarb).

Pronunciation

[edit]
 

Readings
Classical reading? harb
Dari reading? harb
Iranian reading? harb
Tajik reading? harb

Noun

[edit]

حرب (harb)

  1. war, warfare
    Synonym: جنگ (jang)
  2. fight, battle, combat
    Synonym: نبرد (nabard)
[edit]

See also

[edit]