شاشیدن

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Persian[edit]

Etymology[edit]

شاش (šâš, piss) +‎ ـیدن (-idan).

Pronunciation[edit]

 

Readings
Classical reading? šāšīḏan
Dari reading? šāšīdan
Iranian reading? šâšidan
Tajik reading? šošidan

Verb[edit]

Dari شاشیدن
Iranian Persian
Tajik шошидан

شاشیدن (šâšidan)

  1. (colloquial) to piss
    Synonym: (formal) ادرار کردن (edrâr kardan, to urinate)
    • late 11th century, برگردان رسالهٔ قشیریه [Translation of the Risāla al-Qushayriyya]‎[1]:
      ابراهیم ادهم را گفتند اندر دنیا هرگز شاد شدی گفت دو بار، یکبار نشسته بودم کسی فراز آمد و بر من شاشید و دیگر بار جائی بودم یکی فراز آمد و سیلی بر گردن من زد.
      ibrāhīm-i adham rā guftand andar dunyā hargiz šād šudi guft du bār, yekbār nišasta būdam kasē farāz āmad u bar man šāšīd u dīgar bār jāyē būdam yakē farāz āmad u sīlī bar gardan-i man zad.
      Ibrahim ibn Adham was asked, "Have you ever been happy in the [mortal] world?" He said, "Twice. The first time, I was seated. Someone came up to me and pissed on me. The other time, I was at a certain place. Someone came up to me and slapped me on the nape."
      (Classical romanization)