Jump to content

ظفر

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]
Root
ظ ف ر (ẓ f r)
3 terms

Etymology 1

[edit]

From Proto-Semitic *θ̣upr-, *θ̣ipr- (nail, claw). Cognate with Akkadian 𒌢 (ṣuprum) and Biblical Hebrew צִפֹּרֶן (ṣippórɛn).

Alternative forms

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ظُفْر or ظُفُر (ẓufr or ẓufurm (plural أَظْفَار (ʔaẓfār) or أَظَافِر (ʔaẓāfir) or أَظْفُر (ʔaẓfur) or أَظَافِير (ʔaẓāfīr))

  1. (anatomy) fingernail
  2. (zoology) claw
    Coordinate term: حَافِر (ḥāfir, hoof)
    • 609–632 CE, Qur'an, 6:146:
      وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ
      waʕalā llaḏīna hādū ḥarramnā kulla ḏī ẓufurin
      We forbade every animal with undivided hoofs
Declension
[edit]
Declension of noun ظُفْر (ẓufr)‎; ظُفُر (ẓufur)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal ظُفْر‎; ظُفُر
ẓufr‎; ẓufur
الظُّفْر‎; الظُّفُر
aẓ-ẓufr‎; aẓ-ẓufur
ظُفْر‎; ظُفُر
ẓufr‎; ẓufur
nominative ظُفْرٌ‎; ظُفُرٌ
ẓufrun‎; ẓufurun
الظُّفْرُ‎; الظُّفُرُ
aẓ-ẓufru‎; aẓ-ẓufuru
ظُفْرُ‎; ظُفُرُ
ẓufru‎; ẓufuru
accusative ظُفْرًا‎; ظُفُرًا
ẓufran‎; ẓufuran
الظُّفْرَ‎; الظُّفُرَ
aẓ-ẓufra‎; aẓ-ẓufura
ظُفْرَ‎; ظُفُرَ
ẓufra‎; ẓufura
genitive ظُفْرٍ‎; ظُفُرٍ
ẓufrin‎; ẓufurin
الظُّفْرِ‎; الظُّفُرِ
aẓ-ẓufri‎; aẓ-ẓufuri
ظُفْرِ‎; ظُفُرِ
ẓufri‎; ẓufuri
dual indefinite definite construct
informal ظُفْرَيْن‎; ظُفُرَيْن
ẓufrayn‎; ẓufurayn
الظُّفْرَيْن‎; الظُّفُرَيْن
aẓ-ẓufrayn‎; aẓ-ẓufurayn
ظُفْرَيْ‎; ظُفُرَيْ
ẓufray‎; ẓufuray
nominative ظُفْرَانِ‎; ظُفُرَانِ
ẓufrāni‎; ẓufurāni
الظُّفْرَانِ‎; الظُّفُرَانِ
aẓ-ẓufrāni‎; aẓ-ẓufurāni
ظُفْرَا‎; ظُفُرَا
ẓufrā‎; ẓufurā
accusative ظُفْرَيْنِ‎; ظُفُرَيْنِ
ẓufrayni‎; ẓufurayni
الظُّفْرَيْنِ‎; الظُّفُرَيْنِ
aẓ-ẓufrayni‎; aẓ-ẓufurayni
ظُفْرَيْ‎; ظُفُرَيْ
ẓufray‎; ẓufuray
genitive ظُفْرَيْنِ‎; ظُفُرَيْنِ
ẓufrayni‎; ẓufurayni
الظُّفْرَيْنِ‎; الظُّفُرَيْنِ
aẓ-ẓufrayni‎; aẓ-ẓufurayni
ظُفْرَيْ‎; ظُفُرَيْ
ẓufray‎; ẓufuray
plural basic broken plural triptote‎;
basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal أَظْفَار‎; أَظَافِر‎; أَظْفُر‎; أَظَافِير
ʔaẓfār‎; ʔaẓāfir‎; ʔaẓfur‎; ʔaẓāfīr
الْأَظْفَار‎; الْأَظَافِر‎; الْأَظْفُر‎; الْأَظَافِير
al-ʔaẓfār‎; al-ʔaẓāfir‎; al-ʔaẓfur‎; al-ʔaẓāfīr
أَظْفَار‎; أَظَافِر‎; أَظْفُر‎; أَظَافِير
ʔaẓfār‎; ʔaẓāfir‎; ʔaẓfur‎; ʔaẓāfīr
nominative أَظْفَارٌ‎; أَظَافِرُ‎; أَظْفُرٌ‎; أَظَافِيرُ
ʔaẓfārun‎; ʔaẓāfiru‎; ʔaẓfurun‎; ʔaẓāfīru
الْأَظْفَارُ‎; الْأَظَافِرُ‎; الْأَظْفُرُ‎; الْأَظَافِيرُ
al-ʔaẓfāru‎; al-ʔaẓāfiru‎; al-ʔaẓfuru‎; al-ʔaẓāfīru
أَظْفَارُ‎; أَظَافِرُ‎; أَظْفُرُ‎; أَظَافِيرُ
ʔaẓfāru‎; ʔaẓāfiru‎; ʔaẓfuru‎; ʔaẓāfīru
accusative أَظْفَارًا‎; أَظَافِرَ‎; أَظْفُرًا‎; أَظَافِيرَ
ʔaẓfāran‎; ʔaẓāfira‎; ʔaẓfuran‎; ʔaẓāfīra
الْأَظْفَارَ‎; الْأَظَافِرَ‎; الْأَظْفُرَ‎; الْأَظَافِيرَ
al-ʔaẓfāra‎; al-ʔaẓāfira‎; al-ʔaẓfura‎; al-ʔaẓāfīra
أَظْفَارَ‎; أَظَافِرَ‎; أَظْفُرَ‎; أَظَافِيرَ
ʔaẓfāra‎; ʔaẓāfira‎; ʔaẓfura‎; ʔaẓāfīra
genitive أَظْفَارٍ‎; أَظَافِرَ‎; أَظْفُرٍ‎; أَظَافِيرَ
ʔaẓfārin‎; ʔaẓāfira‎; ʔaẓfurin‎; ʔaẓāfīra
الْأَظْفَارِ‎; الْأَظَافِرِ‎; الْأَظْفُرِ‎; الْأَظَافِيرِ
al-ʔaẓfāri‎; al-ʔaẓāfiri‎; al-ʔaẓfuri‎; al-ʔaẓāfīri
أَظْفَارِ‎; أَظَافِرِ‎; أَظْفُرِ‎; أَظَافِيرِ
ʔaẓfāri‎; ʔaẓāfiri‎; ʔaẓfuri‎; ʔaẓāfīri

Etymology 2.1

[edit]
Root
ظ ف ر (ẓ f r)
3 terms

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ظَفِرَ (ẓafira) I (non-past يَظْفَرُ (yaẓfaru), verbal noun ظَفَر (ẓafar)) [with بِ (bi) or عَلَى (ʕalā)]

  1. to triumph over, to win, to superate
  2. to win, to gain, to receive
    مَنْ صَبَرَ ظَفِرَ
    man ṣabara ẓafira
    Patience is victory (literally: he who is patient, wins.)
Conjugation
[edit]
Conjugation of ظَفِرَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive (?), verbal noun ظَفَر)
verbal noun
الْمَصْدَر
ظَفَر
ẓafar
active participle
اِسْم الْفَاعِل
ظَافِر, ظَفِر
ẓāfir, ẓafir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَظْفُور
maẓfūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m ظَفِرْتُ
ẓafirtu
ظَفِرْتَ
ẓafirta
ظَفِرَ
ẓafira
ظَفِرْتُمَا
ẓafirtumā
ظَفِرَا
ẓafirā
ظَفِرْنَا
ẓafirnā
ظَفِرْتُمْ
ẓafirtum
ظَفِرُوا
ẓafirū
f ظَفِرْتِ
ẓafirti
ظَفِرَتْ
ẓafirat
ظَفِرَتَا
ẓafiratā
ظَفِرْتُنَّ
ẓafirtunna
ظَفِرْنَ
ẓafirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَظْفَرُ
ʔaẓfaru
تَظْفَرُ
taẓfaru
يَظْفَرُ
yaẓfaru
تَظْفَرَانِ
taẓfarāni
يَظْفَرَانِ
yaẓfarāni
نَظْفَرُ
naẓfaru
تَظْفَرُونَ
taẓfarūna
يَظْفَرُونَ
yaẓfarūna
f تَظْفَرِينَ
taẓfarīna
تَظْفَرُ
taẓfaru
تَظْفَرَانِ
taẓfarāni
تَظْفَرْنَ
taẓfarna
يَظْفَرْنَ
yaẓfarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَظْفَرَ
ʔaẓfara
تَظْفَرَ
taẓfara
يَظْفَرَ
yaẓfara
تَظْفَرَا
taẓfarā
يَظْفَرَا
yaẓfarā
نَظْفَرَ
naẓfara
تَظْفَرُوا
taẓfarū
يَظْفَرُوا
yaẓfarū
f تَظْفَرِي
taẓfarī
تَظْفَرَ
taẓfara
تَظْفَرَا
taẓfarā
تَظْفَرْنَ
taẓfarna
يَظْفَرْنَ
yaẓfarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَظْفَرْ
ʔaẓfar
تَظْفَرْ
taẓfar
يَظْفَرْ
yaẓfar
تَظْفَرَا
taẓfarā
يَظْفَرَا
yaẓfarā
نَظْفَرْ
naẓfar
تَظْفَرُوا
taẓfarū
يَظْفَرُوا
yaẓfarū
f تَظْفَرِي
taẓfarī
تَظْفَرْ
taẓfar
تَظْفَرَا
taẓfarā
تَظْفَرْنَ
taẓfarna
يَظْفَرْنَ
yaẓfarna
imperative
الْأَمْر
m اِظْفَرْ
iẓfar
اِظْفَرَا
iẓfarā
اِظْفَرُوا
iẓfarū
f اِظْفَرِي
iẓfarī
اِظْفَرْنَ
iẓfarna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m ظُفِرَ
ẓufira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُظْفَرُ
yuẓfaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُظْفَرَ
yuẓfara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُظْفَرْ
yuẓfar
f

Etymology 2.2

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ظَفَّرَ (ẓaffara) II (non-past يُظَفِّرُ (yuẓaffiru), verbal noun تَظْفِير (taẓfīr))

  1. to make victorious; to grant victory; to aid
    Synonym: نَصَرَ (naṣara)
Conjugation
[edit]
Conjugation of ظَفَّرَ (II, sound, full passive, verbal noun تَظْفِير)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَظْفِير
taẓfīr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُظَفِّر
muẓaffir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُظَفَّر
muẓaffar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m ظَفَّرْتُ
ẓaffartu
ظَفَّرْتَ
ẓaffarta
ظَفَّرَ
ẓaffara
ظَفَّرْتُمَا
ẓaffartumā
ظَفَّرَا
ẓaffarā
ظَفَّرْنَا
ẓaffarnā
ظَفَّرْتُمْ
ẓaffartum
ظَفَّرُوا
ẓaffarū
f ظَفَّرْتِ
ẓaffarti
ظَفَّرَتْ
ẓaffarat
ظَفَّرَتَا
ẓaffaratā
ظَفَّرْتُنَّ
ẓaffartunna
ظَفَّرْنَ
ẓaffarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُظَفِّرُ
ʔuẓaffiru
تُظَفِّرُ
tuẓaffiru
يُظَفِّرُ
yuẓaffiru
تُظَفِّرَانِ
tuẓaffirāni
يُظَفِّرَانِ
yuẓaffirāni
نُظَفِّرُ
nuẓaffiru
تُظَفِّرُونَ
tuẓaffirūna
يُظَفِّرُونَ
yuẓaffirūna
f تُظَفِّرِينَ
tuẓaffirīna
تُظَفِّرُ
tuẓaffiru
تُظَفِّرَانِ
tuẓaffirāni
تُظَفِّرْنَ
tuẓaffirna
يُظَفِّرْنَ
yuẓaffirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُظَفِّرَ
ʔuẓaffira
تُظَفِّرَ
tuẓaffira
يُظَفِّرَ
yuẓaffira
تُظَفِّرَا
tuẓaffirā
يُظَفِّرَا
yuẓaffirā
نُظَفِّرَ
nuẓaffira
تُظَفِّرُوا
tuẓaffirū
يُظَفِّرُوا
yuẓaffirū
f تُظَفِّرِي
tuẓaffirī
تُظَفِّرَ
tuẓaffira
تُظَفِّرَا
tuẓaffirā
تُظَفِّرْنَ
tuẓaffirna
يُظَفِّرْنَ
yuẓaffirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُظَفِّرْ
ʔuẓaffir
تُظَفِّرْ
tuẓaffir
يُظَفِّرْ
yuẓaffir
تُظَفِّرَا
tuẓaffirā
يُظَفِّرَا
yuẓaffirā
نُظَفِّرْ
nuẓaffir
تُظَفِّرُوا
tuẓaffirū
يُظَفِّرُوا
yuẓaffirū
f تُظَفِّرِي
tuẓaffirī
تُظَفِّرْ
tuẓaffir
تُظَفِّرَا
tuẓaffirā
تُظَفِّرْنَ
tuẓaffirna
يُظَفِّرْنَ
yuẓaffirna
imperative
الْأَمْر
m ظَفِّرْ
ẓaffir
ظَفِّرَا
ẓaffirā
ظَفِّرُوا
ẓaffirū
f ظَفِّرِي
ẓaffirī
ظَفِّرْنَ
ẓaffirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m ظُفِّرْتُ
ẓuffirtu
ظُفِّرْتَ
ẓuffirta
ظُفِّرَ
ẓuffira
ظُفِّرْتُمَا
ẓuffirtumā
ظُفِّرَا
ẓuffirā
ظُفِّرْنَا
ẓuffirnā
ظُفِّرْتُمْ
ẓuffirtum
ظُفِّرُوا
ẓuffirū
f ظُفِّرْتِ
ẓuffirti
ظُفِّرَتْ
ẓuffirat
ظُفِّرَتَا
ẓuffiratā
ظُفِّرْتُنَّ
ẓuffirtunna
ظُفِّرْنَ
ẓuffirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُظَفَّرُ
ʔuẓaffaru
تُظَفَّرُ
tuẓaffaru
يُظَفَّرُ
yuẓaffaru
تُظَفَّرَانِ
tuẓaffarāni
يُظَفَّرَانِ
yuẓaffarāni
نُظَفَّرُ
nuẓaffaru
تُظَفَّرُونَ
tuẓaffarūna
يُظَفَّرُونَ
yuẓaffarūna
f تُظَفَّرِينَ
tuẓaffarīna
تُظَفَّرُ
tuẓaffaru
تُظَفَّرَانِ
tuẓaffarāni
تُظَفَّرْنَ
tuẓaffarna
يُظَفَّرْنَ
yuẓaffarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُظَفَّرَ
ʔuẓaffara
تُظَفَّرَ
tuẓaffara
يُظَفَّرَ
yuẓaffara
تُظَفَّرَا
tuẓaffarā
يُظَفَّرَا
yuẓaffarā
نُظَفَّرَ
nuẓaffara
تُظَفَّرُوا
tuẓaffarū
يُظَفَّرُوا
yuẓaffarū
f تُظَفَّرِي
tuẓaffarī
تُظَفَّرَ
tuẓaffara
تُظَفَّرَا
tuẓaffarā
تُظَفَّرْنَ
tuẓaffarna
يُظَفَّرْنَ
yuẓaffarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُظَفَّرْ
ʔuẓaffar
تُظَفَّرْ
tuẓaffar
يُظَفَّرْ
yuẓaffar
تُظَفَّرَا
tuẓaffarā
يُظَفَّرَا
yuẓaffarā
نُظَفَّرْ
nuẓaffar
تُظَفَّرُوا
tuẓaffarū
يُظَفَّرُوا
yuẓaffarū
f تُظَفَّرِي
tuẓaffarī
تُظَفَّرْ
tuẓaffar
تُظَفَّرَا
tuẓaffarā
تُظَفَّرْنَ
tuẓaffarna
يُظَفَّرْنَ
yuẓaffarna

Etymology 2.3

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ظَفَر (ẓafarm

  1. verbal noun of ظَفِرَ (ẓafira) (form I)
  2. obtainment, success, victory
  3. level ground
Declension
[edit]
Declension of noun ظَفَر (ẓafar)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal ظَفَر
ẓafar
الظَّفَر
aẓ-ẓafar
ظَفَر
ẓafar
nominative ظَفَرٌ
ẓafarun
الظَّفَرُ
aẓ-ẓafaru
ظَفَرُ
ẓafaru
accusative ظَفَرًا
ẓafaran
الظَّفَرَ
aẓ-ẓafara
ظَفَرَ
ẓafara
genitive ظَفَرٍ
ẓafarin
الظَّفَرِ
aẓ-ẓafari
ظَفَرِ
ẓafari
Descendants
[edit]

References

[edit]
  • Freytag, Georg (1835) “ظفر”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 3, Halle: C. A. Schwetschke, pages 87–88
  • Lane, Edward William (1863-1893) “ظفر”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate, page 1912.
  • Steingass, Francis Joseph (1884) “ظفر”, in The Student's Arabic–English Dictionary[2], London: W.H. Allen, page 656
  • Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985) “ظفر”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart[3] (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN, page 800

Azerbaijani

[edit]

Noun

[edit]

ظفر (zəfər) (definite accusative ظفری, plural ظفرلر)

  1. Arabic spelling of zəfər (triumph)

Declension

[edit]

Hijazi Arabic

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic ظُفْر (ẓufr).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dˤi.fir/, [dˤɪfɪr]

Noun

[edit]

ظفر (ḍifirm (construct state ظِفْر (ḍifr), plural أظافر (ʔaḍāfir) or أظافير (ʔaḍāfīr))

  1. nail
  2. fingernail

Ottoman Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic ظَفَر (ẓafar).

Noun

[edit]

ظفر (zafer)

  1. victory, triumph

Descendants

[edit]

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic ظَفَر (ẓafar).

Pronunciation

[edit]
 

Readings
Classical reading? zafar
Dari reading? zafar
Iranian reading? zafar
Tajik reading? zafar

Noun

[edit]
Dari ظفر
Iranian Persian
Tajik зафар

ظفر (zafar)

  1. victory, triumph
[edit]

Descendants

[edit]

Urdu

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian ظفر (zafar), from Arabic ظَفَر (ẓafar).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ظَفَر (zafarm (Hindi spelling ज़फ़र)

  1. victory, triumph
  2. profit, gain
  3. success