अविद्या

Sanskrit

Etymology

अ- (a-, “no”) +‎ विद्या (vidyā́, “knowledge”)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ɐ́.ʋid̪.jɑː/
• (Classical) IPA^(key): /ɐˈʋid̪.jɑː/

Noun

अविद्या • (ávidyā) f

1. ignorance, particularly in spiritual or religious matters
2. (Vedanta) illusion, māyā (Buddh.)

Declension

Feminine ā-stem declension of अविद्या (ávidyā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अविद्या ávidyā	अविद्ये ávidye	अविद्याः ávidyāḥ
Vocative	अविद्ये ávidye	अविद्ये ávidye	अविद्याः ávidyāḥ
Accusative	अविद्याम् ávidyām	अविद्ये ávidye	अविद्याः ávidyāḥ
Instrumental	अविद्यया / अविद्या¹ ávidyayā / ávidyā¹	अविद्याभ्याम् ávidyābhyām	अविद्याभिः ávidyābhiḥ
Dative	अविद्यायै ávidyāyai	अविद्याभ्याम् ávidyābhyām	अविद्याभ्यः ávidyābhyaḥ
Ablative	अविद्यायाः ávidyāyāḥ	अविद्याभ्याम् ávidyābhyām	अविद्याभ्यः ávidyābhyaḥ
Genitive	अविद्यायाः ávidyāyāḥ	अविद्ययोः ávidyayoḥ	अविद्यानाम् ávidyānām
Locative	अविद्यायाम् ávidyāyām	अविद्ययोः ávidyayoḥ	अविद्यासु ávidyāsu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Tocharian B: avidyä

References

• Monier Williams (1899), “अविद्या”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0108.