अविद्या
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Sanskrit[edit]
Etymology[edit]
अ- (a, “no”) + विद्या (vidyā, “knowledge”)
Noun[edit]
अविद्या • (avidyā) f
Declension[edit]
| Feminine ā-stem declension of अविद्या | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | अविद्या (avidyā) | ||
| Gen. sg. | अविद्यायाः (avidyāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | अविद्या (avidyā) | अविद्ये (avidye) | अविद्याः (avidyāḥ) |
| Vocative | अविद्ये (avidye) | अविद्ये (avidye) | अविद्याः (avidyāḥ) |
| Accusative | अविद्याम् (avidyām) | अविद्ये (avidye) | अविद्याः (avidyāḥ) |
| Instrumental | अविद्यया (avidyayā) | अविद्याभ्याम् (avidyābhyām) | अविद्याभिः (avidyābhiḥ) |
| Dative | अविद्यायै (avidyāyai) | अविद्याभ्याम् (avidyābhyām) | अविद्याभ्यः (avidyābhyaḥ) |
| Ablative | अविद्यायाः (avidyāyāḥ) | अविद्याभ्याम् (avidyābhyām) | अविद्याभ्यः (avidyābhyaḥ) |
| Genitive | अविद्यायाः (avidyāyāḥ) | अविद्ययोः (avidyayoḥ) | अविद्यानाम् (avidyānām) |
| Locative | अविद्यायाम् (avidyāyām) | अविद्ययोः (avidyayoḥ) | अविद्यासु (avidyāsu) |
References[edit]
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0108
