இளவரசன்

Tamil

Etymology

Compound of இள (iḷa, “young”) +‎ அரசன் (aracaṉ, “king”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪɭɐʋɐɾɐt͡ɕɐn/, [ɪɭɐʋɐɾɐsɐn]

Noun

இளவரசன் • (iḷavaracaṉ) m

1. prince, son of a king or his close relative

   Synonyms: இளங்கோ (iḷaṅkō), இளையோன் (iḷaiyōṉ), கோமகன் (kōmakaṉ)

   Coordinate term: இளவரசி (iḷavaraci)

2. crown prince, heir apparent to a throne
3. (literal) king in his minority

Declension

ṉ-stem declension of இளவரசன் (iḷavaracaṉ)

	singular	plural
nominative	இளவரசன் iḷavaracaṉ	இளவரசர்கள் iḷavaracarkaḷ
vocative	இளவரசனே iḷavaracaṉē	இளவரசர்களே iḷavaracarkaḷē
accusative	இளவரசனை iḷavaracaṉai	இளவரசர்களை iḷavaracarkaḷai
dative	இளவரசனுக்கு iḷavaracaṉukku	இளவரசர்களுக்கு iḷavaracarkaḷukku
benefactive	இளவரசனுக்காக iḷavaracaṉukkāka	இளவரசர்களுக்காக iḷavaracarkaḷukkāka
genitive 1	இளவரசனுடைய iḷavaracaṉuṭaiya	இளவரசர்களுடைய iḷavaracarkaḷuṭaiya
genitive 2	இளவரசனின் iḷavaracaṉiṉ	இளவரசர்களின் iḷavaracarkaḷiṉ
locative 1	இளவரசனில் iḷavaracaṉil	இளவரசர்களில் iḷavaracarkaḷil
locative 2	இளவரசனிடம் iḷavaracaṉiṭam	இளவரசர்களிடம் iḷavaracarkaḷiṭam
sociative 1	இளவரசனோடு iḷavaracaṉōṭu	இளவரசர்களோடு iḷavaracarkaḷōṭu
sociative 2	இளவரசனுடன் iḷavaracaṉuṭaṉ	இளவரசர்களுடன் iḷavaracarkaḷuṭaṉ
instrumental	இளவரசனால் iḷavaracaṉāl	இளவரசர்களால் iḷavaracarkaḷāl
ablative	இளவரசனிலிருந்து iḷavaracaṉiliruntu	இளவரசர்களிலிருந்து iḷavaracarkaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936), “இளவரசன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
• S. Ramakrishnan (1992), “இளவரசன்”, in தற்காலத் தமிழ் அகராதி [Dictionary of Contemporary Tamil] (in Tamil), Madras: Cre-A Publishers, page [1]