உடை

Tamil

Pronunciation

• IPA^(key): /ʊɖɐɪ̯/

Etymology 1

Cognate with Kannada ಉಡೆ (uḍe).

Noun

உடை • (uṭai)

1. cloth

   Synonyms: ஆடை (āṭai), துணி (tuṇi), உடுப்பு (uṭuppu)

Declension

ai-stem declension of உடை (uṭai)
	Singular	Plural
Nominative	உடை uṭai	உடைகள் uṭaikaḷ
Vocative	உடையே uṭaiyē	உடைகளே uṭaikaḷē
Accusative	உடையை uṭaiyai	உடைகளை uṭaikaḷai
Dative	உடைக்கு uṭaikku	உடைகளுக்கு uṭaikaḷukku
Genitive	உடையுடைய uṭaiyuṭaiya	உடைகளுடைய uṭaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	உடை uṭai	உடைகள் uṭaikaḷ
Vocative	உடையே uṭaiyē	உடைகளே uṭaikaḷē
Accusative	உடையை uṭaiyai	உடைகளை uṭaikaḷai
Dative	உடைக்கு uṭaikku	உடைகளுக்கு uṭaikaḷukku
Benefactive	உடைக்காக uṭaikkāka	உடைகளுக்காக uṭaikaḷukkāka
Genitive 1	உடையுடைய uṭaiyuṭaiya	உடைகளுடைய uṭaikaḷuṭaiya
Genitive 2	உடையின் uṭaiyiṉ	உடைகளின் uṭaikaḷiṉ
Locative 1	உடையில் uṭaiyil	உடைகளில் uṭaikaḷil
Locative 2	உடையிடம் uṭaiyiṭam	உடைகளிடம் uṭaikaḷiṭam
Sociative 1	உடையோடு uṭaiyōṭu	உடைகளோடு uṭaikaḷōṭu
Sociative 2	உடையுடன் uṭaiyuṭaṉ	உடைகளுடன் uṭaikaḷuṭaṉ
Instrumental	உடையால் uṭaiyāl	உடைகளால் uṭaikaḷāl
Ablative	உடையிலிருந்து uṭaiyiliruntu	உடைகளிலிருந்து uṭaikaḷiliruntu

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

உடை • (uṭai)

1. wealth

Etymology 3

Cognate with Kannada ಒಡೆ (oḍe).

Verb

உடை • (uṭai)

1. (intransitive) to be broken, to be smashed
2. (intransitive) to be ruined

Conjugation

Conjugation of உடை (uṭai)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உடைகிறேன் uṭaikiṟēṉ	உடைகிறாய் uṭaikiṟāy	உடைகிறான் uṭaikiṟāṉ	உடைகிறாள் uṭaikiṟāḷ	உடைகிறார் uṭaikiṟār	உடைகிறது uṭaikiṟatu
past	உடைந்தேன் uṭaintēṉ	உடைந்தாய் uṭaintāy	உடைந்தான் uṭaintāṉ	உடைந்தாள் uṭaintāḷ	உடைந்தார் uṭaintār	உடைந்தது uṭaintatu
future	உடைவேன் uṭaivēṉ	உடைவாய் uṭaivāy	உடைவான் uṭaivāṉ	உடைவாள் uṭaivāḷ	உடைவார் uṭaivār	உடையும் uṭaiyum
future negative	உடையமாட்டேன் uṭaiyamāṭṭēṉ	உடையமாட்டாய் uṭaiyamāṭṭāy	உடையமாட்டான் uṭaiyamāṭṭāṉ	உடையமாட்டாள் uṭaiyamāṭṭāḷ	உடையமாட்டார் uṭaiyamāṭṭār	உடையாது uṭaiyātu
negative	உடையவில்லை uṭaiyavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உடைகிறோம் uṭaikiṟōm	உடைகிறீர்கள் uṭaikiṟīrkaḷ	உடைகிறார்கள் uṭaikiṟārkaḷ		உடைகின்றன uṭaikiṉṟaṉa
past	உடைந்தோம் uṭaintōm	உடைந்தீர்கள் uṭaintīrkaḷ	உடைந்தார்கள் uṭaintārkaḷ		உடைந்தன uṭaintaṉa
future	உடைவோம் uṭaivōm	உடைவீர்கள் uṭaivīrkaḷ	உடைவார்கள் uṭaivārkaḷ		உடைவன uṭaivaṉa
future negative	உடையமாட்டோம் uṭaiyamāṭṭōm	உடையமாட்டீர்கள் uṭaiyamāṭṭīrkaḷ	உடையமாட்டார்கள் uṭaiyamāṭṭārkaḷ		உடையா uṭaiyā
negative	உடையவில்லை uṭaiyavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
	உடை uṭai			உடையுங்கள் uṭaiyuṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
	உடையாதே uṭaiyātē			உடையாதீர்கள் uṭaiyātīrkaḷ
perfect	present		past		future
	past of உடைந்துவிடு (uṭaintuviṭu)		past of உடைந்துவிட்டிரு (uṭaintuviṭṭiru)		future of உடைந்துவிடு (uṭaintuviṭu)
progressive	உடைந்துக்கொண்டிரு uṭaintukkoṇṭiru
effective	உடையப்படு uṭaiyappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உடைய uṭaiya			உடையாமல் இருக்க uṭaiyāmal irukka
potential	உடையலாம் uṭaiyalām			உடையாமல் இருக்கலாம் uṭaiyāmal irukkalām
cohortative	உடையட்டும் uṭaiyaṭṭum			உடையாமல் இருக்கட்டும் uṭaiyāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உடைவதால் uṭaivatāl			உடையாத்தால் uṭaiyāttāl
conditional	உடைந்தால் uṭaintāl			உடையாவிட்டால் uṭaiyāviṭṭāl
adverbial participle	உடைந்து uṭaintu			உடையாமல் uṭaiyāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
	உடைகிற uṭaikiṟa	உடைந்த uṭainta	உடையும் uṭaiyum	உடையாத uṭaiyāta
verbal noun	singular				plural
	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உடைகிறவன் uṭaikiṟavaṉ	உடைகிறவள் uṭaikiṟavaḷ	உடைகிறவர் uṭaikiṟavar	உடைகிறது uṭaikiṟatu	உடைகிறவர்கள் uṭaikiṟavarkaḷ	உடைகிறவை uṭaikiṟavai
past	உடைந்தவன் uṭaintavaṉ	உடைந்தவள் uṭaintavaḷ	உடைந்தவர் uṭaintavar	உடைந்தது uṭaintatu	உடைந்தவர்கள் uṭaintavarkaḷ	உடைந்தவை uṭaintavai
future	உடைபவன் uṭaipavaṉ	உடைபவள் uṭaipavaḷ	உடைபவர் uṭaipavar	உடைவது uṭaivatu	உடைபவர்கள் uṭaipavarkaḷ	உடைபவை uṭaipavai
negative	உடையாதவன் uṭaiyātavaṉ	உடையாதவள் uṭaiyātavaḷ	உடையாதவர் uṭaiyātavar	உடையாதது uṭaiyātatu	உடையாதவர்கள் uṭaiyātavarkaḷ	உடையாதவை uṭaiyātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
	உடைவது uṭaivatu		உடைதல் uṭaital		உடையல் uṭaiyal

Etymology 4

Causative of the verb above.

Verb

உடை • (uṭai)

1. (transitive) to break, smash
2. (transitive) to ruin, spoil
3. to distress, annoy
4. (transitive) to defeat

Conjugation

Conjugation of உடை (uṭai)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உடைக்கிறேன் uṭaikkiṟēṉ	உடைக்கிறாய் uṭaikkiṟāy	உடைக்கிறான் uṭaikkiṟāṉ	உடைக்கிறாள் uṭaikkiṟāḷ	உடைக்கிறார் uṭaikkiṟār	உடைக்கிறது uṭaikkiṟatu
past	உடைத்தேன் uṭaittēṉ	உடைத்தாய் uṭaittāy	உடைத்தான் uṭaittāṉ	உடைத்தாள் uṭaittāḷ	உடைத்தார் uṭaittār	உடைத்தது uṭaittatu
future	உடைப்பேன் uṭaippēṉ	உடைப்பாய் uṭaippāy	உடைப்பான் uṭaippāṉ	உடைப்பாள் uṭaippāḷ	உடைப்பார் uṭaippār	உடைக்கும் uṭaikkum
future negative	உடைக்கமாட்டேன் uṭaikkamāṭṭēṉ	உடைக்கமாட்டாய் uṭaikkamāṭṭāy	உடைக்கமாட்டான் uṭaikkamāṭṭāṉ	உடைக்கமாட்டாள் uṭaikkamāṭṭāḷ	உடைக்கமாட்டார் uṭaikkamāṭṭār	உடைக்காது uṭaikkātu
negative	உடைக்கவில்லை uṭaikkavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உடைக்கிறோம் uṭaikkiṟōm	உடைக்கிறீர்கள் uṭaikkiṟīrkaḷ	உடைக்கிறார்கள் uṭaikkiṟārkaḷ		உடைக்கின்றன uṭaikkiṉṟaṉa
past	உடைத்தோம் uṭaittōm	உடைத்தீர்கள் uṭaittīrkaḷ	உடைத்தார்கள் uṭaittārkaḷ		உடைத்தன uṭaittaṉa
future	உடைப்போம் uṭaippōm	உடைப்பீர்கள் uṭaippīrkaḷ	உடைப்பார்கள் uṭaippārkaḷ		உடைப்பன uṭaippaṉa
future negative	உடைக்கமாட்டோம் uṭaikkamāṭṭōm	உடைக்கமாட்டீர்கள் uṭaikkamāṭṭīrkaḷ	உடைக்கமாட்டார்கள் uṭaikkamāṭṭārkaḷ		உடைக்கா uṭaikkā
negative	உடைக்கவில்லை uṭaikkavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
	உடை uṭai			உடையுங்கள் uṭaiyuṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
	உடைக்காதே uṭaikkātē			உடைக்காதீர்கள் uṭaikkātīrkaḷ
perfect	present		past		future
	past of உடைத்துவிடு (uṭaittuviṭu)		past of உடைத்துவிட்டிரு (uṭaittuviṭṭiru)		future of உடைத்துவிடு (uṭaittuviṭu)
progressive	உடைத்துக்கொண்டிரு uṭaittukkoṇṭiru
effective	உடைக்கப்படு uṭaikkappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உடைக்க uṭaikka			உடைக்காமல் இருக்க uṭaikkāmal irukka
potential	உடைக்கலாம் uṭaikkalām			உடைக்காமல் இருக்கலாம் uṭaikkāmal irukkalām
cohortative	உடைக்கட்டும் uṭaikkaṭṭum			உடைக்காமல் இருக்கட்டும் uṭaikkāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உடைப்பதால் uṭaippatāl			உடைக்காத்தால் uṭaikkāttāl
conditional	உடைத்தால் uṭaittāl			உடைக்காவிட்டால் uṭaikkāviṭṭāl
adverbial participle	உடைத்து uṭaittu			உடைக்காமல் uṭaikkāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
	உடைக்கிற uṭaikkiṟa	உடைத்த uṭaitta	உடைக்கும் uṭaikkum	உடைக்காத uṭaikkāta
verbal noun	singular				plural
	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உடைக்கிறவன் uṭaikkiṟavaṉ	உடைக்கிறவள் uṭaikkiṟavaḷ	உடைக்கிறவர் uṭaikkiṟavar	உடைக்கிறது uṭaikkiṟatu	உடைக்கிறவர்கள் uṭaikkiṟavarkaḷ	உடைக்கிறவை uṭaikkiṟavai
past	உடைத்தவன் uṭaittavaṉ	உடைத்தவள் uṭaittavaḷ	உடைத்தவர் uṭaittavar	உடைத்தது uṭaittatu	உடைத்தவர்கள் uṭaittavarkaḷ	உடைத்தவை uṭaittavai
future	உடைப்பவன் uṭaippavaṉ	உடைப்பவள் uṭaippavaḷ	உடைப்பவர் uṭaippavar	உடைப்பது uṭaippatu	உடைப்பவர்கள் uṭaippavarkaḷ	உடைப்பவை uṭaippavai
negative	உடைக்காதவன் uṭaikkātavaṉ	உடைக்காதவள் uṭaikkātavaḷ	உடைக்காதவர் uṭaikkātavar	உடைக்காதது uṭaikkātatu	உடைக்காதவர்கள் uṭaikkātavarkaḷ	உடைக்காதவை uṭaikkātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
	உடைப்பது uṭaippatu		உடைத்தல் uṭaittal		உடைக்கல் uṭaikkal

Etymology 5

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

உடை • (uṭai)

1. a species of thorny tree

References

• Johann Philipp Fabricius (1972) “உடை”, in Tamil and English Dictionary, Tranquebar: Evangelical Lutheran Mission Pub. House
• University of Madras (1924–1936) “உடை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press