திருக்குறள்

Tamil

Etymology

Compound of திரு (tiru, “sacred”) +‎ குறள் (kuṟaḷ).

Pronunciation

• IPA^(key): /t̪ɪɾʊkːʊrɐɭ/

• Audio:

  (file)

Proper noun

திருக்குறள் • (tirukkuṟaḷ) (literature)

1. Tirukkural, a classic work treating of Virtue, Wealth and Love in 133 chapters of ten distichs each, by Tiruvalluvar

Declension

ḷ-stem declension of திருக்குறள் (tirukkuṟaḷ) (singular only)

	singular	plural
nominative	திருக்குறள் tirukkuṟaḷ	-
vocative	திருக்குறளே tirukkuṟaḷē	-
accusative	திருக்குறளை tirukkuṟaḷai	-
dative	திருக்குறளுக்கு tirukkuṟaḷukku	-
benefactive	திருக்குறளுக்காக tirukkuṟaḷukkāka	-
genitive 1	திருக்குறளுடைய tirukkuṟaḷuṭaiya	-
genitive 2	திருக்குறளின் tirukkuṟaḷiṉ	-
locative 1	திருக்குறளில் tirukkuṟaḷil	-
locative 2	திருக்குறளிடம் tirukkuṟaḷiṭam	-
sociative 1	திருக்குறளோடு tirukkuṟaḷōṭu	-
sociative 2	திருக்குறளுடன் tirukkuṟaḷuṭaṉ	-
instrumental	திருக்குறளால் tirukkuṟaḷāl	-
ablative	திருக்குறளிலிருந்து tirukkuṟaḷiliruntu	-

References

• University of Madras (1924–1936), “திருக்குறள்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press