ἀποτέμνω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ τέμνω (témnō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.tém.nɔː/ → /a.poˈtem.no/ → /a.poˈtem.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tém.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈtem.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈtem.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈtem.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈtem.no/

Verb

ἀποτέμνω • (apotémnō)

1. to cut off, sever

Conjugation

   Present: ἀποτέμνω, ἀποτέμνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτέμνω	ἀποτέμνεις	ἀποτέμνει	ἀποτέμνετον	ἀποτέμνετον	ἀποτέμνομεν	ἀποτέμνετε	ἀποτέμνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτέμνω	ἀποτέμνῃς	ἀποτέμνῃ	ἀποτέμνητον	ἀποτέμνητον	ἀποτέμνωμεν	ἀποτέμνητε	ἀποτέμνωσῐ(ν)
	optative	ἀποτέμνοιμῐ	ἀποτέμνοις	ἀποτέμνοι	ἀποτέμνοιτον	ἀποτεμνοίτην	ἀποτέμνοιμεν	ἀποτέμνοιτε	ἀποτέμνοιεν
	imperative		ἀπότεμνε	ἀποτεμνέτω	ἀποτέμνετον	ἀποτεμνέτων		ἀποτέμνετε	ἀποτεμνόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτέμνομαι	ἀποτέμνῃ, ἀποτέμνει	ἀποτέμνεται	ἀποτέμνεσθον	ἀποτέμνεσθον	ἀποτεμνόμεθᾰ	ἀποτέμνεσθε	ἀποτέμνονται
	subjunctive	ἀποτέμνωμαι	ἀποτέμνῃ	ἀποτέμνηται	ἀποτέμνησθον	ἀποτέμνησθον	ἀποτεμνώμεθᾰ	ἀποτέμνησθε	ἀποτέμνωνται
	optative	ἀποτεμνοίμην	ἀποτέμνοιο	ἀποτέμνοιτο	ἀποτέμνοισθον	ἀποτεμνοίσθην	ἀποτεμνοίμεθᾰ	ἀποτέμνοισθε	ἀποτέμνοιντο
	imperative		ἀποτέμνου	ἀποτεμνέσθω	ἀποτέμνεσθον	ἀποτεμνέσθων		ἀποτέμνεσθε	ἀποτεμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτέμνειν				ἀποτέμνεσθαι
participle	m	ἀποτέμνων				ἀποτεμνόμενος
	f	ἀποτέμνουσᾰ				ἀποτεμνομένη
	n	ἀποτέμνον				ἀποτεμνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέτεμνον, ἀπετεμνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτεμνον	ἀπέτεμνες	ἀπέτεμνε(ν)	ἀπετέμνετον	ἀπετεμνέτην	ἀπετέμνομεν	ἀπετέμνετε	ἀπέτεμνον
middle/ passive	indicative	ἀπετεμνόμην	ἀπετέμνου	ἀπετέμνετο	ἀπετέμνεσθον	ἀπετεμνέσθην	ἀπετεμνόμεθᾰ	ἀπετέμνεσθε	ἀπετέμνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποτεμέω, ἀποτεμέομαι, ἀποτεμήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτεμέω	ἀποτεμέεις	ἀποτεμέει	ἀποτεμέετον	ἀποτεμέετον	ἀποτεμέομεν	ἀποτεμέετε	ἀποτεμέουσῐ(ν)
	optative	ἀποτεμέοιμῐ	ἀποτεμέοις	ἀποτεμέοι	ἀποτεμέοιτον	ἀποτεμεοίτην	ἀποτεμέοιμεν	ἀποτεμέοιτε	ἀποτεμέοιεν
middle	indicative	ἀποτεμέομαι	ἀποτεμέῃ, ἀποτεμέει	ἀποτεμέεται	ἀποτεμέεσθον	ἀποτεμέεσθον	ἀποτεμεόμεθᾰ	ἀποτεμέεσθε	ἀποτεμέονται
	optative	ἀποτεμεοίμην	ἀποτεμέοιο	ἀποτεμέοιτο	ἀποτεμέοισθον	ἀποτεμεοίσθην	ἀποτεμεοίμεθᾰ	ἀποτεμέοισθε	ἀποτεμέοιντο
passive	indicative	ἀποτεμήσομαι	ἀποτεμήσῃ	ἀποτεμήσεται	ἀποτεμήσεσθον	ἀποτεμήσεσθον	ἀποτεμησόμεθᾰ	ἀποτεμήσεσθε	ἀποτεμήσονται
	optative	ἀποτεμησοίμην	ἀποτεμήσοιο	ἀποτεμήσοιτο	ἀποτεμήσοισθον	ἀποτεμησοίσθην	ἀποτεμησοίμεθᾰ	ἀποτεμήσοισθε	ἀποτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτεμέειν			ἀποτεμέεσθαι		ἀποτεμήσεσθαι
participle	m	ἀποτεμέων			ἀποτεμεόμενος		ἀποτεμησόμενος
	f	ἀποτεμέουσᾰ			ἀποτεμεομένη		ἀποτεμησομένη
	n	ἀποτεμέον			ἀποτεμεόμενον		ἀποτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποτεμῶ, ἀποτεμοῦμαι, ἀποτεμήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτεμῶ	ἀποτεμεῖς	ἀποτεμεῖ	ἀποτεμεῖτον	ἀποτεμεῖτον	ἀποτεμοῦμεν	ἀποτεμεῖτε	ἀποτεμοῦσῐ(ν)
	optative	ἀποτεμοίην, ἀποτεμοῖμῐ	ἀποτεμοίης, ἀποτεμοῖς	ἀποτεμοίη, ἀποτεμοῖ	ἀποτεμοῖτον, ἀποτεμοίητον	ἀποτεμοίτην, ἀποτεμοιήτην	ἀποτεμοῖμεν, ἀποτεμοίημεν	ἀποτεμοῖτε, ἀποτεμοίητε	ἀποτεμοῖεν, ἀποτεμοίησᾰν
middle	indicative	ἀποτεμοῦμαι	ἀποτεμῇ	ἀποτεμεῖται	ἀποτεμεῖσθον	ἀποτεμεῖσθον	ἀποτεμούμεθᾰ	ἀποτεμεῖσθε	ἀποτεμοῦνται
	optative	ἀποτεμοίμην	ἀποτεμοῖο	ἀποτεμοῖτο	ἀποτεμοῖσθον	ἀποτεμοίσθην	ἀποτεμοίμεθᾰ	ἀποτεμοῖσθε	ἀποτεμοῖντο
passive	indicative	ἀποτεμήσομαι	ἀποτεμήσῃ	ἀποτεμήσεται	ἀποτεμήσεσθον	ἀποτεμήσεσθον	ἀποτεμησόμεθᾰ	ἀποτεμήσεσθε	ἀποτεμήσονται
	optative	ἀποτεμησοίμην	ἀποτεμήσοιο	ἀποτεμήσοιτο	ἀποτεμήσοισθον	ἀποτεμησοίσθην	ἀποτεμησοίμεθᾰ	ἀποτεμήσοισθε	ἀποτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτεμεῖν			ἀποτεμεῖσθαι		ἀποτεμήσεσθαι
participle	m	ἀποτεμῶν			ἀποτεμούμενος		ἀποτεμησόμενος
	f	ἀποτεμοῦσᾰ			ἀποτεμουμένη		ἀποτεμησομένη
	n	ἀποτεμοῦν			ἀποτεμούμενον		ἀποτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέτεμον, ἀπετεμόμην, ἀπετμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέτεμον	ἀπέτεμες	ἀπέτεμε(ν)	ἀπετέμετον	ἀπετεμέτην	ἀπετέμομεν	ἀπετέμετε	ἀπέτεμον
	subjunctive	ἀποτέμω	ἀποτέμῃς	ἀποτέμῃ	ἀποτέμητον	ἀποτέμητον	ἀποτέμωμεν	ἀποτέμητε	ἀποτέμωσῐ(ν)
	optative	ἀποτέμοιμῐ	ἀποτέμοις	ἀποτέμοι	ἀποτέμοιτον	ἀποτεμοίτην	ἀποτέμοιμεν	ἀποτέμοιτε	ἀποτέμοιεν
	imperative		ἀπότεμε	ἀποτεμέτω	ἀποτέμετον	ἀποτεμέτων		ἀποτέμετε	ἀποτεμόντων
middle	indicative	ἀπετεμόμην	ἀπετέμου	ἀπετέμετο	ἀπετέμεσθον	ἀπετεμέσθην	ἀπετεμόμεθᾰ	ἀπετέμεσθε	ἀπετέμοντο
	subjunctive	ἀποτέμωμαι	ἀποτέμῃ	ἀποτέμηται	ἀποτέμησθον	ἀποτέμησθον	ἀποτεμώμεθᾰ	ἀποτέμησθε	ἀποτέμωνται
	optative	ἀποτεμοίμην	ἀποτέμοιο	ἀποτέμοιτο	ἀποτέμοισθον	ἀποτεμοίσθην	ἀποτεμοίμεθᾰ	ἀποτέμοισθε	ἀποτέμοιντο
	imperative		ἀποτεμοῦ	ἀποτεμέσθω	ἀποτέμεσθον	ἀποτεμέσθων		ἀποτέμεσθε	ἀποτεμέσθων
passive	indicative	ἀπετμήθην	ἀπετμήθης	ἀπετμήθη	ἀπετμήθητον	ἀπετμηθήτην	ἀπετμήθημεν	ἀπετμήθητε	ἀπετμήθησᾰν
	subjunctive	ἀποτμηθῶ	ἀποτμηθῇς	ἀποτμηθῇ	ἀποτμηθῆτον	ἀποτμηθῆτον	ἀποτμηθῶμεν	ἀποτμηθῆτε	ἀποτμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτμηθείην	ἀποτμηθείης	ἀποτμηθείη	ἀποτμηθεῖτον, ἀποτμηθείητον	ἀποτμηθείτην, ἀποτμηθειήτην	ἀποτμηθεῖμεν, ἀποτμηθείημεν	ἀποτμηθεῖτε, ἀποτμηθείητε	ἀποτμηθεῖεν, ἀποτμηθείησᾰν
	imperative		ἀποτμήθητῐ	ἀποτμηθήτω	ἀποτμήθητον	ἀποτμηθήτων		ἀποτμήθητε	ἀποτμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποτεμεῖν			ἀποτεμέσθαι		ἀποτμηθῆναι
participle	m	ἀποτεμών			ἀποτεμόμενος		ἀποτμηθείς
	f	ἀποτεμοῦσᾰ			ἀποτεμομένη		ἀποτμηθεῖσᾰ
	n	ἀποτεμόν			ἀποτεμόμενον		ἀποτμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποτέτμηκᾰ, ἀποτέτμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτέτμηκᾰ	ἀποτέτμηκᾰς	ἀποτέτμηκε(ν)	ἀποτετμήκᾰτον	ἀποτετμήκᾰτον	ἀποτετμήκᾰμεν	ἀποτετμήκᾰτε	ἀποτετμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτετμήκω	ἀποτετμήκῃς	ἀποτετμήκῃ	ἀποτετμήκητον	ἀποτετμήκητον	ἀποτετμήκωμεν	ἀποτετμήκητε	ἀποτετμήκωσῐ(ν)
	optative	ἀποτετμήκοιμῐ, ἀποτετμηκοίην	ἀποτετμήκοις, ἀποτετμηκοίης	ἀποτετμήκοι, ἀποτετμηκοίη	ἀποτετμήκοιτον	ἀποτετμηκοίτην	ἀποτετμήκοιμεν	ἀποτετμήκοιτε	ἀποτετμήκοιεν
	imperative		ἀποτέτμηκε	ἀποτετμηκέτω	ἀποτετμήκετον	ἀποτετμηκέτων		ἀποτετμήκετε	ἀποτετμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτέτμημαι	ἀποτέτμησαι	ἀποτέτμηται	ἀποτέτμησθον	ἀποτέτμησθον	ἀποτετμήμεθᾰ	ἀποτέτμησθε	ἀποτέτμηνται
	subjunctive	ἀποτετμημένος ὦ	ἀποτετμημένος ᾖς	ἀποτετμημένος ᾖ	ἀποτετμημένω ἦτον	ἀποτετμημένω ἦτον	ἀποτετμημένοι ὦμεν	ἀποτετμημένοι ἦτε	ἀποτετμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποτετμημένος εἴην	ἀποτετμημένος εἴης	ἀποτετμημένος εἴη	ἀποτετμημένω εἴητον/εἶτον	ἀποτετμημένω εἰήτην/εἴτην	ἀποτετμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποτετμημένοι εἴητε/εἶτε	ἀποτετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποτέτμησο	ἀποτετμήσθω	ἀποτέτμησθον	ἀποτετμήσθων		ἀποτέτμησθε	ἀποτετμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτετμηκέναι				ἀποτετμῆσθαι
participle	m	ἀποτετμηκώς				ἀποτετμημένος
	f	ἀποτετμηκυῖᾰ				ἀποτετμημένη
	n	ἀποτετμηκός				ἀποτετμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπετετμήκειν, ἀπετετμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπετετμήκειν, ἀπετετμήκη	ἀπετετμήκεις, ἀπετετμήκης	ἀπετετμήκει(ν)	ἀπετετμήκετον	ἀπετετμηκέτην	ἀπετετμήκεμεν	ἀπετετμήκετε	ἀπετετμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπετετμήμην	ἀπετέτμησο	ἀπετέτμητο	ἀπετέτμησθον	ἀπετετμήσθην	ἀπετετμήμεθᾰ	ἀπετέτμησθε	ἀπετέτμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπότομος (apótomos)

Further reading

• ἀποτέμνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποτέμνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποτέμνω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀποτέμνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀποτέμνω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • amputate idem, page 28.
  • cut idem, page 192.
  • lop idem, page 500.
  • off idem, page 569.
  • prune idem, page 655.
  • sever idem, page 759.