ἐπισκευάσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pis.keu̯.á.saːs/ → /e.pis.ceˈβa.sas/ → /e.pis.ceˈva.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pis.keu̯.á.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pis.keˈwa.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pis.ceˈβa.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pis.ceˈva.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pis.ceˈva.sas/

Participle

ἐπισκευάσᾱς • (episkeuásās) m (feminine ἐπισκευάσᾱσᾰ, neuter ἐπισκευάσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of ἐπισκευάζω (episkeuázō)

Declension

First and third declension of ἐπισκευάσᾱς; ἐπισκευάσᾱσᾰ; ἐπισκευάσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐπισκευάσᾱς episkeuásās	ἐπισκευάσᾱσᾰ episkeuásāsa	ἐπισκευάσᾰν episkeuásan		ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante	ἐπισκευασᾱ́σᾱ episkeuasā́sā	ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante		ἐπισκευάσᾰντες episkeuásantes	ἐπισκευάσᾱσαι episkeuásāsai	ἐπισκευάσᾰντᾰ episkeuásanta
Genitive		ἐπισκευάσᾰντος episkeuásantos	ἐπισκευασᾱ́σης episkeuasā́sēs	ἐπισκευάσᾰντος episkeuásantos		ἐπισκευασᾰ́ντοιν episkeuasántoin	ἐπισκευασᾱ́σαιν episkeuasā́sain	ἐπισκευασᾰ́ντοιν episkeuasántoin		ἐπισκευασᾰ́ντων episkeuasántōn	ἐπισκευασᾱσῶν episkeuasāsôn	ἐπισκευασᾰ́ντων episkeuasántōn
Dative		ἐπισκευάσᾰντῐ episkeuásanti	ἐπισκευασᾱ́σῃ episkeuasā́sēi	ἐπισκευάσᾰντῐ episkeuásanti		ἐπισκευασᾰ́ντοιν episkeuasántoin	ἐπισκευασᾱ́σαιν episkeuasā́sain	ἐπισκευασᾰ́ντοιν episkeuasántoin		ἐπισκευάσᾱσῐ / ἐπισκευάσᾱσῐν episkeuásāsi(n)	ἐπισκευασᾱ́σαις episkeuasā́sais	ἐπισκευάσᾱσῐ / ἐπισκευάσᾱσῐν episkeuásāsi(n)
Accusative		ἐπισκευάσᾰντᾰ episkeuásanta	ἐπισκευάσᾱσᾰν episkeuásāsan	ἐπισκευάσᾰν episkeuásan		ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante	ἐπισκευασᾱ́σᾱ episkeuasā́sā	ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante		ἐπισκευάσᾰντᾰς episkeuásantas	ἐπισκευασᾱ́σᾱς episkeuasā́sās	ἐπισκευάσᾰντᾰ episkeuásanta
Vocative		ἐπισκευάσᾱς episkeuásās	ἐπισκευάσᾱσᾰ episkeuásāsa	ἐπισκευάσᾰν episkeuásan		ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante	ἐπισκευασᾱ́σᾱ episkeuasā́sā	ἐπισκευάσᾰντε episkeuásante		ἐπισκευάσᾰντες episkeuásantes	ἐπισκευάσᾱσαι episkeuásāsai	ἐπισκευάσᾰντᾰ episkeuásanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐπισκευασᾰ́ντως episkeuasántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.