-φάγος

See also: φάγος and -φαγος

Ancient Greek

Etymology

From φαγ- (phag-), aorist stem of ἐσθίω (esthíō) or ἔδω (édō, “to eat, consume”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰá.ɡos/ → /ˈɸa.ɣos/ → /ˈfa.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰá.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.ɣos/

Combining form

-φᾰ́γος • (-phắgos)

1. eater (of), eating

Derived terms

Ancient Greek terms suffixed with -φάγος

ἀδηφάγος

ἀκανθοφάγος

ἀνδροφάγος

βαλανηφάγος

γαλακτοφάγος

ἰχθυοφάγος

κοπροφάγος

πολυφάγος

ῥυπαροφάγος

σιτοφάγος

ταυροφάγος

Descendants

• → English: -phage
• Greek: -φάγος, -φαγος (-fagos)

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek -φάγος (-phágos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfaɣos/
• Hyphenation: -φά‧γος

Suffix

-φάγος • (-fágos) (feminine -φάγος, neuter -φάγο)

1. eating the food denoted by the prefix

   ‎βάτραχος (vátrachos, “frog”) + ‎-φάγος (-fágos) → ‎βατραχοφάγος (vatrachofágos, “frog eating”)

Declension

Declension of -φάγος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	-φάγος (-fágos)	-φάγος (-fágos)	-φάγο (-fágo)		-φάγοι (-fágoi)	-φάγοι (-fágoi)	-φάγα (-fága)
genitive	-φάγου (-fágou)	-φάγου (-fágou)	-φάγου (-fágou)		-φάγων (-fágon)	-φάγων (-fágon)	-φάγων (-fágon)
accusative	-φάγο (-fágo)	-φάγο (-fágo)	-φάγο (-fágo)		-φάγους (-fágous)	-φάγους (-fágous)	-φάγα (-fága)
vocative	-φάγε (-fáge)	-φάγε (-fáge)	-φάγο (-fágo)		-φάγοι (-fágoi)	-φάγοι (-fágoi)	-φάγα (-fága)

Synonyms

• -φαγος (“eating in a particular manner”) (masc.), -φαγη (fem.), -φαγο (neu.)

Derived terms

Greek terms suffixed with -φάγος

βατραχοφάγος

βιβλιοφάγος

νεκροφάγος

παμφάγος

σαρκοφάγος