Umman

See also: umman

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish عمان‎ (uman), from Arabic عُمَان‎ (ʕumān).

Proper noun

Umman

1. Oman (a country in Western Asia, in the Middle East)

Declension

Declension of Umman

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	Umman	-
definite accusative (belirtme)	Umman'ı	-
dative (yönelme)	Umman'a	-
locative (bulunma)	Umman'da	-
ablative (ayrılma)	Umman'dan	-
genitive (tamlayan)	Umman'ın	-

    possessive of Umman

	singular	plural
benim (my)	Umman'ım	Ummanlarım / Umman'larım
senin (your)	Umman'ın	Ummanların / Umman'ların
onun (his/her/its)	Umman'ı	Ummanları / Umman'ları
bizim (our)	Umman'ımız	Ummanlarımız / Umman'larımız
sizin (your)	Umman'ınız	Ummanlarınız / Umman'larınız
onların (their)	Umman'ı / Ummanları / Umman'ları	Ummanları / Umman'ları

See also

• (countries of Asia) Asya ülkesi; Afganistan, Azerbaycan, Bahreyn, Bangladeş, Birleşik Arap Emirlikleri, Bruney, Butan, Çin, Doğu Timor, Endonezya, Ermenistan, Filistin, Filipinler, Güney Kore, Gürcistan, Hindistan, Irak, İran, İsrail, Japonya, Kamboçya, Katar, Kazakistan, Kıbrıs, Kuveyt, Kuzey Kore, Kırgızistan, Laos, Lübnan, Maldivler, Malezya, Mısır, Moğolistan, Myanmar, Nepal, Özbekistan, Pakistan, Rusya, Singapur, Sri Lanka, Suriye, Suudi Arabistan, Tacikistan, Tayland, Tayvan, Türkiye, Türkmenistan, Umman, Ürdün, Vietnam, Yemen