alienacyjny
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From alienacja + -ny. First attested in 1847.[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
alienacyjny (not comparable, no derived adverb)
- (relational) alienation (state or process in which a person loses connection with their environment)
- (relational, property law) alienation (transfer of property to another person)
Declension[edit]
Declension of alienacyjny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | alienacyjny | alienacyjna | alienacyjne | alienacyjni | alienacyjne | |
| genitive | alienacyjnego | alienacyjnej | alienacyjnego | alienacyjnych | ||
| dative | alienacyjnemu | alienacyjnej | alienacyjnemu | alienacyjnym | ||
| accusative | alienacyjnego | alienacyjny | alienacyjną | alienacyjne | alienacyjnych | alienacyjne |
| instrumental | alienacyjnym | alienacyjną | alienacyjnym | alienacyjnymi | ||
| locative | alienacyjnym | alienacyjnej | alienacyjnym | alienacyjnych | ||
Related terms[edit]
verbs
References[edit]
- ^ Piotr Dubrowski (1847) Słownik polsko-rossyjski, administracyjny i sądowy, zawierający: 1. Wyrażenia prawnicze i administracyjne; 2. Nazwy techniczne w budownictwie, górnictwie, hydraulice i.t.p.; 3. Imiona chrzestne; 4. Synoptyczną tabellę rang i stopni rossyjskich: wojskowych, cywilnych i duchowych[1], page 11
Further reading[edit]
- alienacyjny in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861), “aljenacyjny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “aljenacyjny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 25