altılı

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish[edit]

Noun[edit]

altılı (definite accusative altılıyı, plural altılılar)

  1. sextet

Declension[edit]

Inflection
Nominative altılı
Definite accusative altılıyı
Singular Plural
Nominative altılı altılılar
Definite accusative altılıyı altılıları
Dative altılıya altılılara
Locative altılıda altılılarda
Ablative altılıdan altılılardan
Genitive altılının altılıların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular altılım altılılarım
2nd singular altılın altılıların
3rd singular altılısı altılıları
1st plural altılımız altılılarımız
2nd plural altılınız altılılarınız
3rd plural altılıları altılıları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular altılımı altılılarımı
2nd singular altılını altılılarını
3rd singular altılısını altılılarını
1st plural altılımızı altılılarımızı
2nd plural altılınızı altılılarınızı
3rd plural altılılarını altılılarını
Dative
Singular Plural
1st singular altılıma altılılarıma
2nd singular altılına altılılarına
3rd singular altılısına altılılarına
1st plural altılımıza altılılarımıza
2nd plural altılınıza altılılarınıza
3rd plural altılılarına altılılarına
Locative
Singular Plural
1st singular altılımda altılılarımda
2nd singular altılında altılılarında
3rd singular altılısında altılılarında
1st plural altılımızda altılılarımızda
2nd plural altılınızda altılılarınızda
3rd plural altılılarında altılılarında
Ablative
Singular Plural
1st singular altılımdan altılılarımdan
2nd singular altılından altılılarından
3rd singular altılısından altılılarından
1st plural altılımızdan altılılarımızdan
2nd plural altılınızdan altılılarınızdan
3rd plural altılılarından altılılarından
Genitive
Singular Plural
1st singular altılımın altılılarımın
2nd singular altılının altılılarının
3rd singular altılısının altılılarının
1st plural altılımızın altılılarımızın
2nd plural altılınızın altılılarınızın
3rd plural altılılarının altılılarının

References[edit]

  • altılı”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu