annihilatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of annihilo (“I destroy”).

Participle

annihilātus (feminine annihilāta, neuter annihilātum); first/second-declension participle

1. destroyed
2. annihilated

Declension

First/second-declension adjective.

Number	Singular				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	annihilātus	annihilāta	annihilātum		annihilātī	annihilātae	annihilāta
Genitive	annihilātī	annihilātae	annihilātī		annihilātōrum	annihilātārum	annihilātōrum
Dative	annihilātō		annihilātō		annihilātīs
Accusative	annihilātum	annihilātam	annihilātum		annihilātōs	annihilātās	annihilāta
Ablative	annihilātō	annihilātā	annihilātō		annihilātīs
Vocative	annihilāte	annihilāta	annihilātum		annihilātī	annihilātae	annihilāta

Descendants

• English: annihilate