auspicatus

Latin

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /au̯s.piˈkaː.tus/, [au̯s.pɪˈkaː.tʊs]

Noun

auspicatus m (genitive auspicātūs); fourth declension

1. augury

Inflection

Fourth declension.

Case	Singular	Plural
nominative	auspicatus	auspicatūs
genitive	auspicatūs	auspicatuum
dative	auspicatuī	auspicatibus
accusative	auspicatum	auspicatūs
ablative	auspicatū	auspicatibus
vocative	auspicatus	auspicatūs

Adjective

auspicātus (feminine auspicāta, neuter auspicātum); first/second declension

1. favourable
2. auspicious

Inflection

First/second declension.

Number	Singular				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
nominative	auspicātus	auspicāta	auspicātum		auspicātī	auspicātae	auspicāta
genitive	auspicātī	auspicātae	auspicātī		auspicātōrum	auspicātārum	auspicātōrum
dative	auspicātō		auspicātō		auspicātīs
accusative	auspicātum	auspicātam	auspicātum		auspicātōs	auspicātās	auspicāta
ablative	auspicātō	auspicātā	auspicātō		auspicātīs
vocative	auspicāte	auspicāta	auspicātum		auspicātī	auspicātae	auspicāta

Related terms

• auspicor

References

• auspicatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• auspicatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• auspicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette