berokken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈrɔkə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧rok‧ken
• Rhymes: -ɔkən

Etymology 1

From Middle Dutch berocken. Equivalent to be- +‎ rokken.

Verb

berokken

1. Alternative form of berokkenen

Inflection

Inflection of berokken (weak, prefixed)
infinitive	berokken
past singular	berokte
past participle	berokt
infinitive	berokken
gerund	berokken n
	present tense	past tense
1st person singular	berok	berokte
2nd person sing. (jij)	berokt	berokte
2nd person sing. (u)	berokt	berokte
2nd person sing. (gij)	berokt	berokte
3rd person singular	berokt	berokte
plural	berokken	berokten
subjunctive sing.1	berokke	berokte
subjunctive plur.1	berokken	berokten
imperative sing.	berok
imperative plur.1	berokt
participles	berokkend	berokt
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

berokken

1. inflection of berokkenen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative