bevañ

See also: Bevan

Breton

Etymology

From Proto-Celtic [Term?], from Proto-Indo-European *gʷeyh₃- (“to live”). Compare Cornish bewa, Welsh byw, Scottish Gaelic bi.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbe.vɑ̃/

Verb

bevañ

1. to live
2. to feed

Conjugation

Conjugation of bevañ

		singular			plural			impersonal
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	bevan	bevez	bev	bevomp	bevit	bevont	bever
	preterite	bevis	bevjout	bevas	bevjomp	bevjoc'h	bevjont	bevjod
	imperfect	beven	beves	beve	bevemp	bevec'h	bevent	beved
	future	bevin	bevi	bevo	bevimp	bevot	bevint	bevor
subjunctive	present	bevfen	bevfes	bevfe	bevfemp	bevfec'h	bevfent	bevfed
	imperfect	bevjen	bevjes	bevje	bevjemp	bevjec'h	bevjent	bevjed
imperative		—	bev	bevet	bevomp	bevit	bevent	—
non-finite forms		present participle		past participle
		o vevañ		bevet (auxiliary verb: bezañ or kaout)

Mutation

Mutation of bevañ

unmutated	soft	aspirate	hard	mixed
bevañ	vevañ	unchanged	pevañ	vevañ