burkotać

Polish

Etymology

Onomatopoeic.

Pronunciation

• IPA^(key): /burˈkɔ.tat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔtat͡ɕ
• Syllabification: bur‧ko‧tać

Verb

burkotać impf

1. (transitive, archaic) to rumble, to growl, to gurgle (to make a rumbling, growling, or gurgling sound)

Conjugation

Conjugation of burkotać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		burkotać
present tense	1st	burkoczę			burkoczemy
	2nd	burkoczesz			burkoczecie
	3rd	burkocze			burkoczą
	impersonal	burkocze się
past tense	1st	burkotałem, -(e)m burkotał	burkotałam, -(e)m burkotała	burkotałom, -(e)m burkotało	burkotaliśmy, -(e)śmy burkotali	burkotałyśmy, -(e)śmy burkotały
	2nd	burkotałeś, -(e)ś burkotał	burkotałaś, -(e)ś burkotała	burkotałoś, -(e)ś burkotało	burkotaliście, -(e)ście burkotali	burkotałyście, -(e)ście burkotały
	3rd	burkotał	burkotała	burkotało	burkotali	burkotały
	impersonal	burkotano
future tense	1st	będę burkotał, będę burkotać	będę burkotała, będę burkotać	będę burkotało, będę burkotać	będziemy burkotali, będziemy burkotać	będziemy burkotały, będziemy burkotać
	2nd	będziesz burkotał, będziesz burkotać	będziesz burkotała, będziesz burkotać	będziesz burkotało, będziesz burkotać	będziecie burkotali, będziecie burkotać	będziecie burkotały, będziecie burkotać
	3rd	będzie burkotał, będzie burkotać	będzie burkotała, będzie burkotać	będzie burkotało, będzie burkotać	będą burkotali, będą burkotać	będą burkotały, będą burkotać
	impersonal	będzie burkotać się
conditional	1st	burkotałbym, bym burkotał	burkotałabym, bym burkotała	burkotałobym, bym burkotało	burkotalibyśmy, byśmy burkotali	burkotałybyśmy, byśmy burkotały
	2nd	burkotałbyś, byś burkotał	burkotałabyś, byś burkotała	burkotałobyś, byś burkotało	burkotalibyście, byście burkotali	burkotałybyście, byście burkotały
	3rd	burkotałby, by burkotał	burkotałaby, by burkotała	burkotałoby, by burkotało	burkotaliby, by burkotali	burkotałyby, by burkotały
	impersonal	burkotano by
imperative	1st	niech burkoczę			burkoczmy
	2nd	burkocz			burkoczcie
	3rd	niech burkocze			niech burkoczą
active adjectival participle		burkoczący	burkocząca	burkoczące	burkoczący	burkoczące
contemporary adverbial participle		burkocząc
verbal noun		burkotanie

or:

Conjugation of burkotać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		burkotać
present tense	1st	burkocę			burkocemy
	2nd	burkocesz			burkocecie
	3rd	burkoce			burkocą
	impersonal	burkoce się
past tense	1st	burkotałem, -(e)m burkotał	burkotałam, -(e)m burkotała	burkotałom, -(e)m burkotało	burkotaliśmy, -(e)śmy burkotali	burkotałyśmy, -(e)śmy burkotały
	2nd	burkotałeś, -(e)ś burkotał	burkotałaś, -(e)ś burkotała	burkotałoś, -(e)ś burkotało	burkotaliście, -(e)ście burkotali	burkotałyście, -(e)ście burkotały
	3rd	burkotał	burkotała	burkotało	burkotali	burkotały
	impersonal	burkotano
future tense	1st	będę burkotał, będę burkotać	będę burkotała, będę burkotać	będę burkotało, będę burkotać	będziemy burkotali, będziemy burkotać	będziemy burkotały, będziemy burkotać
	2nd	będziesz burkotał, będziesz burkotać	będziesz burkotała, będziesz burkotać	będziesz burkotało, będziesz burkotać	będziecie burkotali, będziecie burkotać	będziecie burkotały, będziecie burkotać
	3rd	będzie burkotał, będzie burkotać	będzie burkotała, będzie burkotać	będzie burkotało, będzie burkotać	będą burkotali, będą burkotać	będą burkotały, będą burkotać
	impersonal	będzie burkotać się
conditional	1st	burkotałbym, bym burkotał	burkotałabym, bym burkotała	burkotałobym, bym burkotało	burkotalibyśmy, byśmy burkotali	burkotałybyśmy, byśmy burkotały
	2nd	burkotałbyś, byś burkotał	burkotałabyś, byś burkotała	burkotałobyś, byś burkotało	burkotalibyście, byście burkotali	burkotałybyście, byście burkotały
	3rd	burkotałby, by burkotał	burkotałaby, by burkotała	burkotałoby, by burkotało	burkotaliby, by burkotali	burkotałyby, by burkotały
	impersonal	burkotano by
imperative	1st	niech burkocę			burkoczmy
	2nd	burkocz			burkoczcie
	3rd	niech burkoce			niech burkocą
active adjectival participle		burkocący	burkocąca	burkocące	burkocący	burkocące
contemporary adverbial participle		burkocąc
verbal noun		burkotanie

Related terms

adjective

• burkliwy

 

adverb

• burkliwie

 

nouns

• bura
• burczymucha
• burkliwość

 

verbs

• burczeć
• burknąć

 

Further reading

• burkotać in Polish dictionaries at PWN
• M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Burkotać on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl
• Słownik etymologiczny języka polskiego/bura on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl