cancellatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of cancellō.

Participle[edit]

cancellātus (feminine cancellāta, neuter cancellātum); first/second-declension participle

  1. latticed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cancellātus cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta
Genitive cancellātī cancellātae cancellātī cancellātōrum cancellātārum cancellātōrum
Dative cancellātō cancellātō cancellātīs
Accusative cancellātum cancellātam cancellātum cancellātōs cancellātās cancellāta
Ablative cancellātō cancellātā cancellātō cancellātīs
Vocative cancellāte cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta

References[edit]

  • cancellatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • cancellatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • cancellatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016