cohabitans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of cohabitō.
Participle[edit]
cohabitāns (genitive cohabitantis); third-declension one-termination participle
- cohabiting (living or dwelling with another)
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cohabitāns | cohabitantēs | cohabitantia | ||
Genitive | cohabitantis | cohabitantium | |||
Dative | cohabitantī | cohabitantibus | |||
Accusative | cohabitantem | cohabitāns | cohabitantēs cohabitantīs |
cohabitantia | |
Ablative | cohabitante cohabitantī1 |
cohabitantibus | |||
Vocative | cohabitāns | cohabitantēs | cohabitantia |
1When used purely as an adjective.