consalutatio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From cōnsalūtō +‎ -tiō.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

cōnsalūtātiō f (genitive cōnsalūtātiōnis); third declension

  1. a greeting; mutual salutation

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cōnsalūtātiō cōnsalūtātiōnēs
Genitive cōnsalūtātiōnis cōnsalūtātiōnum
Dative cōnsalūtātiōnī cōnsalūtātiōnibus
Accusative cōnsalūtātiōnem cōnsalūtātiōnēs
Ablative cōnsalūtātiōne cōnsalūtātiōnibus
Vocative cōnsalūtātiō cōnsalūtātiōnēs

References[edit]

  • consalutatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consalutatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consalutatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.