decipio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dē- +‎ capiō (capture, take).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēcipiō (present infinitive dēcipere, perfect active dēcēpī, supine dēceptum); third conjugation iō-variant

  1. to catch, ensnare, entrap, deceive, mislead, beguile, elude, cheat
    Synonyms: mentior, frūstror, ēlūdō, dēstituō, fraudō, fallō, circumdūcō, circumveniō, ingannō, indūcō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēcipiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēcipiō dēcipis dēcipit dēcipimus dēcipitis dēcipiunt
imperfect dēcipiēbam dēcipiēbās dēcipiēbat dēcipiēbāmus dēcipiēbātis dēcipiēbant
future dēcipiam dēcipiēs dēcipiet dēcipiēmus dēcipiētis dēcipient
perfect dēcēpī dēcēpistī dēcēpit dēcēpimus dēcēpistis dēcēpērunt,
dēcēpēre
pluperfect dēcēperam dēcēperās dēcēperat dēcēperāmus dēcēperātis dēcēperant
future perfect dēcēperō dēcēperis dēcēperit dēcēperimus dēcēperitis dēcēperint
passive present dēcipior dēciperis,
dēcipere
dēcipitur dēcipimur dēcipiminī dēcipiuntur
imperfect dēcipiēbar dēcipiēbāris,
dēcipiēbāre
dēcipiēbātur dēcipiēbāmur dēcipiēbāminī dēcipiēbantur
future dēcipiar dēcipiēris,
dēcipiēre
dēcipiētur dēcipiēmur dēcipiēminī dēcipientur
perfect dēceptus + present active indicative of sum
pluperfect dēceptus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēceptus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēcipiam dēcipiās dēcipiat dēcipiāmus dēcipiātis dēcipiant
imperfect dēciperem dēciperēs dēciperet dēciperēmus dēciperētis dēciperent
perfect dēcēperim dēcēperīs dēcēperit dēcēperīmus dēcēperītis dēcēperint
pluperfect dēcēpissem dēcēpissēs dēcēpisset dēcēpissēmus dēcēpissētis dēcēpissent
passive present dēcipiar dēcipiāris,
dēcipiāre
dēcipiātur dēcipiāmur dēcipiāminī dēcipiantur
imperfect dēciperer dēciperēris,
dēciperēre
dēciperētur dēciperēmur dēciperēminī dēciperentur
perfect dēceptus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēceptus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēcipe dēcipite
future dēcipitō dēcipitō dēcipitōte dēcipiuntō
passive present dēcipere dēcipiminī
future dēcipitor dēcipitor dēcipiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēcipere dēcēpisse dēceptūrum esse dēcipī dēceptum esse dēceptum īrī
participles dēcipiēns dēceptūrus dēceptus dēcipiendus,
dēcipiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēcipiendī dēcipiendō dēcipiendum dēcipiendō dēceptum dēceptū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • decipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • decipio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • decipio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.