devinco

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dē- +‎ vincō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dēvincō (present infinitive dēvincere, perfect active dēvīcī, supine dēvictum); third conjugation

  1. to defeat decisively, subdue, conquer
    Synonyms: ēvincō, subigō, subiciō, vincō, conquestō, pācō, superō, domō, prōflīgō, expugnō, caedō, obruō, exsuperō, pellō, opprimō, premō, fundō

Conjugation[edit]

   Conjugation of dēvincō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēvincō dēvincis dēvincit dēvincimus dēvincitis dēvincunt
imperfect dēvincēbam dēvincēbās dēvincēbat dēvincēbāmus dēvincēbātis dēvincēbant
future dēvincam dēvincēs dēvincet dēvincēmus dēvincētis dēvincent
perfect dēvīcī dēvīcistī dēvīcit dēvīcimus dēvīcistis dēvīcērunt,
dēvīcēre
pluperfect dēvīceram dēvīcerās dēvīcerat dēvīcerāmus dēvīcerātis dēvīcerant
future perfect dēvīcerō dēvīceris dēvīcerit dēvīcerimus dēvīceritis dēvīcerint
passive present dēvincor dēvinceris,
dēvincere
dēvincitur dēvincimur dēvinciminī dēvincuntur
imperfect dēvincēbar dēvincēbāris,
dēvincēbāre
dēvincēbātur dēvincēbāmur dēvincēbāminī dēvincēbantur
future dēvincar dēvincēris,
dēvincēre
dēvincētur dēvincēmur dēvincēminī dēvincentur
perfect dēvictus + present active indicative of sum
pluperfect dēvictus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēvictus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēvincam dēvincās dēvincat dēvincāmus dēvincātis dēvincant
imperfect dēvincerem dēvincerēs dēvinceret dēvincerēmus dēvincerētis dēvincerent
perfect dēvīcerim dēvīcerīs dēvīcerit dēvīcerīmus dēvīcerītis dēvīcerint
pluperfect dēvīcissem dēvīcissēs dēvīcisset dēvīcissēmus dēvīcissētis dēvīcissent
passive present dēvincar dēvincāris,
dēvincāre
dēvincātur dēvincāmur dēvincāminī dēvincantur
imperfect dēvincerer dēvincerēris,
dēvincerēre
dēvincerētur dēvincerēmur dēvincerēminī dēvincerentur
perfect dēvictus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēvictus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēvince dēvincite
future dēvincitō dēvincitō dēvincitōte dēvincuntō
passive present dēvincere dēvinciminī
future dēvincitor dēvincitor dēvincuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēvincere dēvīcisse dēvictūrum esse dēvincī dēvictum esse dēvictum īrī
participles dēvincēns dēvictūrus dēvictus dēvincendus,
dēvincundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēvincendī dēvincendō dēvincendum dēvincendō dēvictum dēvictū

References[edit]

  • devinco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • devinco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • devinco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.