disquirens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of disquīrō.
Participle
[edit]disquīrēns (genitive disquīrentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | disquīrēns | disquīrentēs | disquīrentia | ||
Genitive | disquīrentis | disquīrentium | |||
Dative | disquīrentī | disquīrentibus | |||
Accusative | disquīrentem | disquīrēns | disquīrentēs disquīrentīs |
disquīrentia | |
Ablative | disquīrente disquīrentī1 |
disquīrentibus | |||
Vocative | disquīrēns | disquīrentēs | disquīrentia |
1When used purely as an adjective.