eminent
English[edit]
Etymology[edit]
From Middle French éminent, from Latin present participle ēminēns, ēminentis, from verb ēmineō (“I project, I protrude”), from ex- (“out of, from”) + mineō, related to mons (English mount). Compare with imminent. Unrelated to emanate, which is instead from mānō (“I flow”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
eminent (comparative more eminent, superlative most eminent)
- Noteworthy, remarkable, great.
- Synonyms: remarkable, outstanding; see also Thesaurus:notable
- His eminent good sense has been a godsend to this project.
- (of a person) Distinguished, important, noteworthy.
- Synonyms: distinguished, noteworthy; see also Thesaurus:notable
- In later years, the professor became known as an eminent historian.
- 2018 February 28, Justine Jordan, “Asymmetry by Lisa Halliday review – a dizzying debut”, in The Guardian[1]:
- “So. Miss Alice. Are you game?” The question is posed by an eminent novelist of about 70, who has sat on a Manhattan park bench and struck up conversation with a young woman reading a book.
- (archaic) High, lofty.
- Synonyms: towering, prominent; see also Thesaurus:tall
Usage notes[edit]
Eminent and imminent are very similar sounds, and are weak rhymes; in some dialects, these may be confused. A typo of either word may result in a correction to the wrong word by spellchecking software. Eminent may also be confused with immanent, immanant, or emanate.
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Translations[edit]
|
|
Further reading[edit]
- “eminent”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- “eminent”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.
- eminent at OneLook Dictionary Search
Anagrams[edit]
Catalan[edit]
Etymology[edit]
Adjective[edit]
eminent m or f (masculine and feminine plural eminents)
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Further reading[edit]
- “eminent” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “eminent”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “eminent” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “eminent” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
German[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French éminent, from Latin eminens.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
eminent (strong nominative masculine singular eminenter, comparative eminenter, superlative am eminentesten)
Declension[edit]
number & gender | singular | plural | |||
---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | |||
predicative | er ist eminent | sie ist eminent | es ist eminent | sie sind eminent | |
strong declension (without article) |
nominative | eminenter | eminente | eminentes | eminente |
genitive | eminenten | eminenter | eminenten | eminenter | |
dative | eminentem | eminenter | eminentem | eminenten | |
accusative | eminenten | eminente | eminentes | eminente | |
weak declension (with definite article) |
nominative | der eminente | die eminente | das eminente | die eminenten |
genitive | des eminenten | der eminenten | des eminenten | der eminenten | |
dative | dem eminenten | der eminenten | dem eminenten | den eminenten | |
accusative | den eminenten | die eminente | das eminente | die eminenten | |
mixed declension (with indefinite article) |
nominative | ein eminenter | eine eminente | ein eminentes | (keine) eminenten |
genitive | eines eminenten | einer eminenten | eines eminenten | (keiner) eminenten | |
dative | einem eminenten | einer eminenten | einem eminenten | (keinen) eminenten | |
accusative | einen eminenten | eine eminente | ein eminentes | (keine) eminenten |
Further reading[edit]
Latin[edit]
Verb[edit]
ēminent
Norwegian Bokmål[edit]
Adjective[edit]
eminent (indefinite singular eminent, definite singular and plural eminente)
Norwegian Nynorsk[edit]
Adjective[edit]
eminent (indefinite singular eminent, definite singular and plural eminente)
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French éminent, from Latin eminens.
Adjective[edit]
eminent m or n (feminine singular eminentă, masculine plural eminenți, feminine and neuter plural eminente)
Declension[edit]
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | eminent | eminentă | eminenți | eminente | ||
definite | eminentul | eminenta | eminenții | eminentele | |||
genitive/ dative |
indefinite | eminent | eminente | eminenți | eminente | ||
definite | eminentului | eminentei | eminenților | eminentelor |
- English terms derived from Proto-Indo-European
- English terms derived from the Proto-Indo-European root *men- (stand out)
- English terms derived from Middle French
- English terms derived from Latin
- English 3-syllable words
- English terms with IPA pronunciation
- English terms with audio links
- English lemmas
- English adjectives
- English terms with usage examples
- English terms with quotations
- English terms with archaic senses
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan lemmas
- Catalan adjectives
- Catalan epicene adjectives
- German terms borrowed from French
- German terms derived from French
- German terms derived from Latin
- German terms with IPA pronunciation
- German terms with audio links
- German lemmas
- German adjectives
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Norwegian Bokmål terms derived from Proto-Indo-European
- Norwegian Bokmål terms derived from the Proto-Indo-European root *men- (stand out)
- Norwegian Bokmål lemmas
- Norwegian Bokmål adjectives
- Norwegian Nynorsk terms derived from Proto-Indo-European
- Norwegian Nynorsk terms derived from the Proto-Indo-European root *men- (stand out)
- Norwegian Nynorsk lemmas
- Norwegian Nynorsk adjectives
- Romanian terms borrowed from French
- Romanian terms derived from French
- Romanian terms derived from Latin
- Romanian lemmas
- Romanian adjectives