emitto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ex- +‎ mittō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

ēmittō (present infinitive ēmittere, perfect active ēmīsī, supine ēmissum); third conjugation

  1. to send forth, emit, discharge
    Synonyms: prōdō, ēdō, effundō, persolvō, absolvō, excipiō, exonerō
    • 8 CE, Ovid, Fasti 1.121–122:
      cum libuit Pācem placidīs ēmittere tēctīs,
      lībera perpetuās ambulat illa viās
      When it has been my pleasure to send forth Peace from her tranquil habitation, then at liberty she treads her paths unobstructed [by the restraints of war].
      1851. The Fasti &c of Ovid. Translated by H. T. Riley. London: H. G. Bohn. pg. 11.
  2. to hurl, cast
    Synonyms: coniciō, iniciō, adiciō, obiciō, iaciō, iactō, trāiciō, impingō, iaculor, mittō, abiciō, permittō, lībrō
  3. to let forth, let go, send out
    Synonyms: trānsmittō, āmittō, omittō, immittō
  4. to utter

Conjugation[edit]

   Conjugation of ēmittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ēmittō ēmittis ēmittit ēmittimus ēmittitis ēmittunt
imperfect ēmittēbam ēmittēbās ēmittēbat ēmittēbāmus ēmittēbātis ēmittēbant
future ēmittam ēmittēs ēmittet ēmittēmus ēmittētis ēmittent
perfect ēmīsī ēmīsistī ēmīsit ēmīsimus ēmīsistis ēmīsērunt,
ēmīsēre
pluperfect ēmīseram ēmīserās ēmīserat ēmīserāmus ēmīserātis ēmīserant
future perfect ēmīserō ēmīseris ēmīserit ēmīserimus ēmīseritis ēmīserint
passive present ēmittor ēmitteris,
ēmittere
ēmittitur ēmittimur ēmittiminī ēmittuntur
imperfect ēmittēbar ēmittēbāris,
ēmittēbāre
ēmittēbātur ēmittēbāmur ēmittēbāminī ēmittēbantur
future ēmittar ēmittēris,
ēmittēre
ēmittētur ēmittēmur ēmittēminī ēmittentur
perfect ēmissus + present active indicative of sum
pluperfect ēmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect ēmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ēmittam ēmittās ēmittat ēmittāmus ēmittātis ēmittant
imperfect ēmitterem ēmitterēs ēmitteret ēmitterēmus ēmitterētis ēmitterent
perfect ēmīserim ēmīserīs ēmīserit ēmīserīmus ēmīserītis ēmīserint
pluperfect ēmīsissem ēmīsissēs ēmīsisset ēmīsissēmus ēmīsissētis ēmīsissent
passive present ēmittar ēmittāris,
ēmittāre
ēmittātur ēmittāmur ēmittāminī ēmittantur
imperfect ēmitterer ēmitterēris,
ēmitterēre
ēmitterētur ēmitterēmur ēmitterēminī ēmitterentur
perfect ēmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect ēmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ēmitte ēmittite
future ēmittitō ēmittitō ēmittitōte ēmittuntō
passive present ēmittere ēmittiminī
future ēmittitor ēmittitor ēmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ēmittere ēmīsisse ēmissūrum esse ēmittī ēmissum esse ēmissum īrī
participles ēmittēns ēmissūrus ēmissus ēmittendus,
ēmittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ēmittendī ēmittendō ēmittendum ēmittendō ēmissum ēmissū

Descendants[edit]

  • English: emit
  • French: émettre
  • Galician: ameter, emitir
  • Italian: emettere
  • Spanish: emitir
  • Portuguese: emitir

References[edit]

  • emitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • emitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • emitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • emitto in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016