epileren

Dutch

Alternative forms

• epileeren (archaic)

Etymology

Borrowed from French épiler.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeː.piˈleː.rə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: epi‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

epileren

1. (transitive, intransitive) to epilate, in particular by mechanical means

Inflection

Inflection of epileren (weak)
infinitive	epileren
past singular	epileerde
past participle	geëpileerd
infinitive	epileren
gerund	epileren n
	present tense	past tense
1st person singular	epileer	epileerde
2nd person sing. (jij)	epileert	epileerde
2nd person sing. (u)	epileert	epileerde
2nd person sing. (gij)	epileert	epileerde
3rd person singular	epileert	epileerde
plural	epileren	epileerden
subjunctive sing.1	epilere	epileerde
subjunctive plur.1	epileren	epileerden
imperative sing.	epileer
imperative plur.1	epileert
participles	epilerend	geëpileerd
1) Archaic.

Derived terms

• epilatie