erik

See also: Erik, érik, and -erik

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اریك‎ (erik, erük), from Proto-Turkic *erük.

Pronunciation

• IPA^(key): [eˈɾic]

Noun

erik (definite accusative eriği, plural erikler)

1. plum

Declension

Inflection
Nominative	erik
Definite accusative	eriği
	Singular	Plural
Nominative	erik	erikler
Definite accusative	eriği	erikleri
Dative	eriğe	eriklere
Locative	erikte	eriklerde
Ablative	erikten	eriklerden
Genitive	eriğin	eriklerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular eriğim eriklerim 2nd singular eriğin eriklerin 3rd singular eriği erikleri 1st plural eriğimiz eriklerimiz 2nd plural eriğiniz erikleriniz 3rd plural erikleri erikleri Definite accusative Singular Plural 1st singular eriğimi eriklerimi 2nd singular eriğini eriklerini 3rd singular eriğini eriklerini 1st plural eriğimizi eriklerimizi 2nd plural eriğinizi eriklerinizi 3rd plural eriklerini eriklerini Dative Singular Plural 1st singular eriğime eriklerime 2nd singular eriğine eriklerine 3rd singular eriğine eriklerine 1st plural eriğimize eriklerimize 2nd plural eriğinize eriklerinize 3rd plural eriklerine eriklerine Locative Singular Plural 1st singular eriğimde eriklerimde 2nd singular eriğinde eriklerinde 3rd singular eriğinde eriklerinde 1st plural eriğimizde eriklerimizde 2nd plural eriğinizde eriklerinizde 3rd plural eriklerinde eriklerinde Ablative Singular Plural 1st singular eriğimden eriklerimden 2nd singular eriğinden eriklerinden 3rd singular eriğinden eriklerinden 1st plural eriğimizden eriklerimizden 2nd plural eriğinizden eriklerinizden 3rd plural eriklerinden eriklerinden Genitive Singular Plural 1st singular eriğimin eriklerimin 2nd singular eriğinin eriklerinin 3rd singular eriğinin eriklerinin 1st plural eriğimizin eriklerimizin 2nd plural eriğinizin eriklerinizin 3rd plural eriklerinin eriklerinin

Descendants

• → Northern Kurdish: hêrûg