gracilentus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From gracilis (“slender, thin”) + -entus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): [ɡra.kɪˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡra.t͡ʃiˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
[edit]gracilentus (feminine gracilenta, neuter gracilentum, comparative gracilentior, superlative gracilentissimus); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gracilentus | gracilenta | gracilentum | gracilentī | gracilentae | gracilenta | |
| genitive | gracilentī | gracilentae | gracilentī | gracilentōrum | gracilentārum | gracilentōrum | |
| dative | gracilentō | gracilentae | gracilentō | gracilentīs | |||
| accusative | gracilentum | gracilentam | gracilentum | gracilentōs | gracilentās | gracilenta | |
| ablative | gracilentō | gracilentā | gracilentō | gracilentīs | |||
| vocative | gracilente | gracilenta | gracilentum | gracilentī | gracilentae | gracilenta | |
Synonyms
[edit]Related terms
[edit]References
[edit]- “gracilentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gracilentus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.