hýrna

See also: hyrna and hyrne

Icelandic[edit]

hýrna (weak verb, third-person singular past indicative hýrnaði, supine hýrnað)

(personal) to become glad
Mamma hennar hýrnaði þegar hún sá efnilegt mannsefni dóttur sinnar.
Her mother became glad upon seeing her daughter's eligible fiancé.
(impersonal) to cheer up
Það hýrnar yfir honum í hvert sinn sem hann borðar.
He cheers up every time he eats.

hýrna — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hýrna
supine (sagnbót)		hýrnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hýrnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hýrna	við hýrnum	present (nútíð)	ég hýrni	við hýrnum
	þú hýrnar	þið hýrnið		þú hýrnir	þið hýrnið
	hann, hún, það hýrnar	þeir, þær, þau hýrna		hann, hún, það hýrni	þeir, þær, þau hýrni

past (þátíð)	ég hýrnaði	við hýrnuðum	past (þátíð)	ég hýrnaði	við hýrnuðum
	þú hýrnaðir	þið hýrnuðuð		þú hýrnaðir	þið hýrnuðuð
	hann, hún, það hýrnaði	þeir, þær, þau hýrnuðu		hann, hún, það hýrnaði	þeir, þær, þau hýrnuðu

imperative (boðháttur)	hýrna (þú)	hýrnið (þið)
	hýrnaðu	hýrniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.