insolitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ solitus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

īnsolitus (feminine īnsolita, neuter īnsolitum); first/second-declension adjective

  1. unaccustomed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsolitus īnsolita īnsolitum īnsolitī īnsolitae īnsolita
Genitive īnsolitī īnsolitae īnsolitī īnsolitōrum īnsolitārum īnsolitōrum
Dative īnsolitō īnsolitō īnsolitīs
Accusative īnsolitum īnsolitam īnsolitum īnsolitōs īnsolitās īnsolita
Ablative īnsolitō īnsolitā īnsolitō īnsolitīs
Vocative īnsolite īnsolita īnsolitum īnsolitī īnsolitae īnsolita

Descendants[edit]

References[edit]

  • insolitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insolitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insolitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.