instauratio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /in.stau̯ˈraː.ti.oː/, [ĩːs̠t̪äu̯ˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.stau̯ˈrat.t͡si.o/, [inst̪äu̯ˈrät̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
īnstaurātiō f (genitive īnstaurātiōnis); third declension
- the act of renewing; renewal, repetition
- (more specifically) An Ancient Roman term referring to the redoing of a ceremony or ritual that has gone awry in some fashion, no matter how minor.
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnstaurātiō | īnstaurātiōnēs |
Genitive | īnstaurātiōnis | īnstaurātiōnum |
Dative | īnstaurātiōnī | īnstaurātiōnibus |
Accusative | īnstaurātiōnem | īnstaurātiōnēs |
Ablative | īnstaurātiōne | īnstaurātiōnibus |
Vocative | īnstaurātiō | īnstaurātiōnēs |
Descendants[edit]
- Catalan: instauració
- French: instauration
- Galician: instauración
- Italian: instaurazione
- Portuguese: instauração
- Romanian: instaurație
- Spanish: instauración
References[edit]
- “instauratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “instauratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- instauratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.